Kultura

“Trik Patricka” przyjęty owacjami na stojąco - premierowy spektakl spodobał się kaliskiej publiczności

2024-04-11 14:00:00 redakcja@calisia.pl

W sobotni wieczór, na Scenie Kameralnej Kaliskiego Teatru zobaczyliśmy premierowy spektakl "Trik Patricka" autorstwa Kristo Šagora w reżyserii Katarzyny Hory. Dwóch młodych aktorów Filip Kempiński  i Kamil Owczarek podjęli się ogromnego wyzwania: wcielali się w przeróżne postacie akcentując ogólnoludzkie problemy.  Żonglerka postaciami i konwencją jest tak szalona, jak w komedii dell’arte i wymaga od wykonawców kapitalnej sprawności scenicznej. To jest niezła zabawa w teatr, jazda bez trzymanki! Z pewnością warto 

 

 

Premiera spektaklu "Trick Patrica" / fot. Calisia.pl
Premiera spektaklu "Trick Patrica" / fot. Calisia.pl

“Trik Patricka” autorstwa Kristo Šagora, wielokrotnie nagradzanego niemieckiego dramaturga i reżysera, jest tekstem, który w niebanalny sposób porusza tematykę inności drugiego człowieka i jej oswajania – oraz tego, jak wielką pomocą może być… rozmowa. To również tekst o dorastaniu dla widzów w każdym wieku.

- Sztuka dotyka tematu niepełnosprawności a w zasadzie współbycia z osobami niepełnosprawnymi. Prowokuje nas do zadania pytania czym w ogóle jest niepełnosprawność. Kim jest osoba niepełnosprawna? Czy o sobie możemy mówić, że jesteśmy pełnosprawni? Może nie trzeba tego w ten sposób kategoryzować, dzielić. Główny bohater Patrick odbywa podróż z celu samorealizacji, dowiaduje się o świecie i bada temat niepełnosprawności - wyjaśnia reżyserka Katarzyna Hora. - Fabuła dotyczy pewnej zagadki, którą chce rozwikłać Patrick. Słyszy pokątnie z kuchni, że rodzice rozmawiają o tym, że jego brat prawdopodobnie będzie niepełnosprawny i nie będzie mógł mówić. Wymyśla sobie formułę, w której wymyśla sobie tego młodszego brata i jakby mógłby być. Ten brat pozwala mu rozwikłać zagadkę.

Co ciekawe w spektaklu występuje 2 aktorów, którzy wcielają się w role ponad 10 postaci.

10 lub 12 postaci w trakcie sztuki przewija się przez scenę. Nie korzystamy z rekwizytów, nie zmieniamy kostiumów. Aktorzy wcielają się bardzo płynnie w kolejne postaci. Jest to formuła teatru w teatrze, świata zamkniętego na scenie - mówi reżyserka. 

Scenografię reżyserka określa jako abstrakcyjną.

- Przestrzeni jest bardzo dużo i one płynnie się zmienia, a tak naprawdę cały czas jesteśmy w obrębie domu, pokoju Particka. To trochę jakby Patrick był w swoim pokoju i odbywał podróż w głąb siebie. Ta przestrzeń jest poszatkowana, przypomina rozbite szkło, trochę pęknięcia, ale cały czas jesteśmy w jednej przestrzeni.

Jak z tematem niepełnosprawności zmierzyli się aktorzy spektaklu? 

- Spektakl porusza temat niepełnosprawności, oswojenia niepełnosprawności, dojrzewania i nie jest mi to temat obcy, choć nigdy nie miałem okazji zagrać wcześniej w takim projekcie - mówił główny aktor Filip Kempiński, wcielający się w postać Patricka. - Jest kilka mocnych, trudnych scen, ale cała sztuka w ogóle wymaga dużej sprawności, wskakiwania z postaci w postać. Patrick to chłopiec wrażliwy i ambitny o bardzo bujnej wyobraźni, bo ma wymyślonego młodszego brata.

 

- Moja postać główna, a wcielam się w wiele postaci, postać wymyślonego młodszego brata Patricka nawet nie ma imienia. Jest to rola wspomagająca. Razem z Patrickiem, głównym bohaterem, który oprowadza nas, siebie oraz widza w poszukiwaniu antidotum na to jak zachować się w przypadku problemu niepełnosprawności swojego młodszego brata. Wymyślony młodszy brat jest obserwatorem, z nadwiedzą patrzy na wszystko - mówił aktor Kamil Owczarek.

Patrick zawsze chciał mieć brata – co prawda starszego, ale młodszy też da radę. Kiedy przypadkiem podsłuchuje rozmowę rodziców o ciąży, początkowo wydaje się to spełnieniem marzeń, ale prędko okazuje się, że sprawy nie mają się zbyt kolorowo.

W tekście ukazany zostaje wachlarz postaci, które w różny sposób reprezentują najszerzej rozumianą kategorię inności\obcości - pojawia się kolega z klasy, który wyemigrował z Chorwacji, nauczycielka, która jest dyslektyczką, sprzedawczyni z niepełnosprawnością oraz ekscentryczny “profesor” w kryzysie bezdomności. Dzięki spotkaniu z  drugim człowiekiem, zadawaniu odważnych pytań i szczerej rozmowie, Patrick zyskuje wiedzę oraz mądrość, która pozwala mu się lepiej przygotować do nowej roli, a także zrobić ogromny krok na ścieżce dojrzewania.


Przekład: Iwona Nowacka, reżyseria: Katarzyna Hora, scenografia: Alex Aleksiejczuk, muzyka: Katarzyna Bem

Jeśli spodobał Ci się nasz artykuł,

wrzuć nam coś do kapelusza :)

Wesprzyj jednorazowo

Wdzięczny Zespół Calisia.pl

Przeglądaj artykuły z 16 lat istnienia portalu Calisia.pl - od 2007 roku do dziś !

Opinie użytkowników:

Te artykuły mogą cię zainteresować