Kultura

Ciśnienie na poezję - monodram Kamili Sammler "Cień" i wernisaż wystawy

2022-09-05 19:00:00 OKP Wieża Ciśnień

Zapraszamy na monodram Kamili Sammler "Cień" według "Cieni. Eurydyka mówi" Elfriede Jelinek. Wydarzenie odbędzie się 22 września o godz. 18:30 w Akceleratorze Kultury. Zaraz po monodramie, o 19:30 będzie można obejrzeć wystawę fotografii Kamili Sammler "jaCień".

Bilety w cenie 20 zł (normalny) i 15 zł (ulgowy) można rezerwować telefonicznie pod numerem telefonu 735 021 616 lub 516 424 942 lub zakupić w Wieży Ciśnień lub Akceleratorze Kultury.

Elfriede Jelinek oddaje głos "milczącej" - Cień to tekst inspirowany mitem o Orfeuszu i Eurydyce. Eurydyka z tekstu Jelinek, to żona gwiazdora, która ma obsesję na punkcie swojej urody i postrzegana jedynie jako ozdoba swojego męża, postać pozbawiona własnej autonomii.

Sammler w monodramie „Cień” oddaje Eurydyce całą swoją cielesność, opowiadając jej historię, zmysłowo, delikatnie, aksamitnie i dynamicznie jednocześnie. To intymna opowieść o kobiecej podmiotowości, granicach pomiędzy życiem a śmiercią, światłem a ciemnością. Sammler wykorzystuje niezwykłe środki wyrazu, w tym wykonane przez siebie fotografie, obrazy odgłosy i cienie. Sama zaś gra aktorki jest po prostu hipnotyzująca. To pokaz aktorskiej wirtuozerii najwyższej próby.

To wyjątkowa okazja dla kaliskiej publiczności - spektakl „Cień” zostanie zagrany tylko raz.

CIEŃ na podstawie „Cienie. Eurydyka mówi:” Elfriede Jelinek
opracowanie i realizacja – Kamila Sammler
wizualizacja – Sergiusz Sachno
muzyka i dźwięk – Eryk Kotys
w Cieniu – Grażyna Walasek i Ireneusz Czop

Kamila Sammler jest aktorką teatralną, filmową i telewizyjną. W 1981 r. ukończyła krakowską PWST i rozpoczęła pracę w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. Rok później przeszła do Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi, w którym (z przerwami) gra do dzisiaj.

Serdecznie zapraszamy na wystawę fotografii autorstwa Kamili Sammler pt. "jaCień". Wernisaż odbędzie zaraz po pokazie monodramu "Cień" w wykonaniu aktorki i autorki niezwykłych zdjęć.

[...] Fotograficzne obrazy Kamili Sammler są atrakcyjne dla miłośnika formy:
kompozycje są znakomite, zaś dynamika kadrów zaprasza oko do permanentnej pracy, po to jednakże, by przygotować grunt pod głębszą analizę, bowiem nie dekoracyjność jest jedynym, czy podstawowym elementem zestawu, który autorka opatrzyła znaczącym tytułem Ja - cień. To, co istotnie wyczuwam, to emocje związane mocno z jej osobistym (także uwarunkowanym uprawianą profesją) sposobem przeżywania świata. W istocie
mamy do czynienia z teatrem cieni prezentującym serię autoportretów, które poprzez swoje niedopowiedzenie i ulotność tym bardziej intrygują, w sposób oczywisty ilustrując jedną z kluczowych kwestii filozoficznych nawiązujących do rozróżnienia pomiędzy bytem a byciem. Artystka zdaje się zadawać pytanie: kim jesteśmy w swojej cielesności, zagradzając drogę światłu i na chwilę – moment – zaznaczając w świecie widzialnym swoją obecność?

Skoro każda chwila umiera, to tym bardziej przemija ulotna wizja cienia, który będąc jawnym dowodem na istnienie swojej przyczyny, w żaden substancjonalny sposób nie daje się ująć jakiejś potwierdzającej formule
ontologicznej. Cień jest bowiem tylko przelotnym wrażeniem optycznym, efemerycznym, nietrwałym
fantomem w realnym świecie formy i materii. [...]

Spośród wielu możliwych interpretacji tego zestawu nasuwa mi się skojarzenie z archetypem szamanki, oddającej się rytuałom, hermetycznym ceremoniałom zaślubin z Ziemią. Następuje utożsamienie z naturą, powrót do jedni; nie jest wszak człowiek niczym innym jak obdarzonym świadomością fragmentem wirującej planety, cząstką kosmosu oglądającego samego siebie, elementem zaprogramowanym już w fazie wielkiego wybuchu. Ziemia w języku polskim to rodzaj żeński. Ta Ziemia jest budulcem naszego ciała. Urodziła nas, ale także, jak mówi chrześcijańska formuła: z prochu powstałeś i w proch się obrócisz.
[...]

Piotr Komorowski (fragmenty tekstu „Obrazy i idee“ )