Lokatorskie prawo do lokalu jest niezbywalne i nie przechodzi na spadkobierców.

Sąd Najwyższy zajmując się owym zagadnieniem na bazie wówczas obowiązującego Prawa spółdzielczego, rozpoznając sprawę II CKN 796/98 w uzasadnieniu postanowienia z dnia 23.03.2000r. stwierdził, że wadliwe jest założenie, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego może wchodzić w skład spadku. Art. 218 § 1 i 2 ustawy - Prawo spółdzielcze ( obecnie art. 11 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych) wprost stanowi, że lokatorskie prawo do lokalu nie przechodzi na spadkobierców i wygasa z chwilą ustania członkostwa. Zatem z mocy ustawy Prawo spółdzielcze, prawo to jest ściśle związane z osobą zmarłego i zgodnie z art. 922 § 1 k.c. nie należy do spadku. Z tych względów nie dziedziczy się spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego.
Stosownie do art. 14. 1.wyżej wskazanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, z chwilą śmierci jednego z małżonków spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, które przysługiwało obojgu małżonkom, przypada drugiemu małżonkowi. Małżonek ten, jeżeli nie jest członkiem spółdzielni, powinien w terminie jednego roku od dnia śmierci współmałżonka złożyć deklarację członkowską. Małżonkowi zmarłego członka spółdzielni przysługuje roszczenie o przyjęcie w poczet członków spółdzielni. W dalszej kolejności roszczenie o przyjęcie do spółdzielni i zawarcie umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przysługuje zamieszkałym razem z byłym członkiem: dzieciom i innym osobom bliskim.
Przepis ten nie narusza uprawnień spadkobierców do dziedziczenia wkładu mieszkaniowego.
Adwokat Jędrzej Miniecki
KANCELARIA ADWOKACKA
ul. Śródmiejska 22/2
62-800 Kalisz
Tel 62/502-92-55
www.adwokatminiecki.pl