Za nami prawdziwe święto jazzu w Kaliszu [zdjęcia, wideo]

W piątek zagrali Aleksandra Mońko-Allen Trio (Polska), Aki Takase ˗ Daniel Erdmann (Japonia/Niemcy), Krzysztof Herdzin Quartet „The Book Of Secrets” (Polska), Witold Janiak Hammond Trio (Polska), Grzegorz Ziółek Quartet (Polska).

W sobotę wystąpili Aga Derlak Septet (Polska), Martin Listabarth (Austria), Kuba Banaszek Quartet (Polska), Orrin Evans Trio (USA), Witold Janiak Hammond Trio (Polska).

Niedziela natomiast należała do: Rgg (Polska), Tania Giannouli Trio (Grecja), Helen Sung Quartet (USA) + Atom String Quartet (Polska).

ALEKSANDRA MOŃKO-ALLEN TRIO

Aleksandra Mońko-Allen – fortepian
Konrad Żołnierek – kontrabas
Marcin Jahr – perkusja

Aleksandra Mońko-Allen jest pianistką i kompozytorką, która miłość do amerykańskiego jazzu połączyła z osobistym uczuciem. Jej mężem jest poznany w Stanach Zjednoczonych znakomity perkusista jazzowy Eric Allen. Wśród jej inspiracji ważne miejsce zajmują tacy artyści jak Krzysztofa Komeda, Bobby Timmons, McCoy Tyner czy Horace Silver.

Dwa jej utwory I Will Not Fall in Love with You i Ocean zdobyły pierwsze nagrody na Konkursie Kompozytorskim im. Krzysztofa Komedy w Słupsku. W pierwszej z tych kompozycji motyw z utworu Svantetic Komedy posłużył jej do zbudowania oryginalnej i już własnej melodii. W swojej grze potrafi łączyć europejską wrażliwość i dbałość o brzmienie z amerykańskim drive’em.
Aleksandra Mońko ukończyła Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego na Wydziale Jazzu w Katowicach w klasie fortepianu Wojciecha Niedzieli. Po wyjeździe do USA podjęła naukę w City College of New York pod okiem takich luminarzy jak John Patitucci, John Hicks i Ronney Mathews. Ukończyła University of the District of Columbia w Waszyngtonie w klasie fortepianu dr Marvy Cooper. Przez sześć lat prowadziła chór Gospel w kościele Mt. Calvary Catholic Church w Forestville w stanie Maryland. W tym okresie także komponowała i aranżowała dla tego chóru własne utwory. W Waszyngtonie współpracowała z takimi muzykami jak Butch Warren, Eric Allen, Ephraim Wolfolk, Catarina Racha czy Vanessa Williams.

Po trzynastu latach pobytu w Stanach Zjednoczonych wróciła do Polski, gdzie od razu zaznaczyła mocno swoją obecność albumem „Wherever You Are” („Gdziekolwiek jesteś”, Soliton 2018). Zawiera on utwory inspirowane najlepszą amerykańską tradycją jazzową lat 60., reprezentowaną przez takich gigantów jak John Coltrane, McCoy Tyner, Horace Silver czy Art Blakey. Z pewnością podczas kaliskiego koncertu usłyszymy utwory z tej płyty. Płyty artystki i kobiety, która wybrała swoją własną drogę twórczą i konsekwentnie nią podąża.

Konrad Żołnierek studiował grę na gitarze basowej w Akademii Muzycznej w Gdańsku. W 2016 roku rozpoczął pracę w Instytucie Muzyki na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego na stanowisku asystenta.

Podczas studiów współtworzył m.in. Silent Quintet, The Gentleman Jazz Quartet, MNR Kolektyw, Tomasz Chyła Quintet. Grał w Big Bandzie Akademii Muzycznej w Gdańsku, z którym zdobył kilka nagród na konkursach i festiwalach muzycznych. Uczestniczył w warsztatach prowadzonych m.in. przez Adama Makowicza, Leszka Żądło, Clarence’a Penna, Seamusa Blake’a. W 2010 roku odbył półroczne stypendium w ramach programu „Erasmus+” w Royal Conservatoire de Musique de Bruxelles w Belgii na wydziale jazzu i muzyki fusion, w klasie gitary basowej Michaela Hatzigeorgiou. W 2013 roku ukończył studia magisterskie. Po studiach zaczął kształcić się w kierunku gry na kontrabasie. Współpracował z takimi zespołami jak Jerzy Małek Group, Emil Miszk & The Sonic Syndicate, Confusion Project, z Leszekiem Możdżerem, Sławkiem Jaskułke, Adamem Pierończykiem, Jarosławem Besterem.

Marcin Jahr edukację muzyczną na instrumentach perkusyjnych rozpoczął w 1983 w Liceum Muzycznym w Bydgoszczy, w klasie prof. Janusza Mikołajczaka. Liceum Muzyczne ukończył w 1988 roku z wyróżnieniem. Jest absolwentem Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie prof. Stanisława Proksy.

Jest jednym z najbardziej rozchwytywanych polskich perkusistów, współpracował m.in. z takimi muzykami jak Garrison Fewell, Brandon Furman, Zbigniew Namysłowski, Jan Ptaszyn Wróblewski, Piotr Wojtasik, Jacek Niedziela, Piotr Baron, Mieczysław Szcześniak, Kuba Stankiewicz, Ewa Bem, Lora Szafran, zespół New Presentation, okazjonalnie z Tomaszem Stańką, Januszem Muniakiem, Leszkiem Kułakowskim, Krzysztofem Herdzinem, Michałem Kulentym.

Aki Takase-Daniel Erdmann (Japonia/Niemcy)

AKI TAKASE – DANIEL ERDMANN (Japonia/Niemcy)

Aki Takase – fortepian
Daniel Erdmann – saksofon tenorowy i sopranowy

Japońska pianistka i kompozytorka Aki Takase od czterech dziesięcioleci należy do gwiazdozbioru europejskiej sceny muzyki improwizowanej, ale przecież odcisnęła także ślad w Ameryce i w swojej rodzinnej Japonii. Jest artystką z duszą awangardzistki o wszechstronnych zainteresowaniach, w swojej eklektycznej muzyce wprowadza elementy z całej historii jazzu, ma za sobą niezliczone koncerty w najrozmaitszych konfiguracjach z największymi artystami. Jej ulubionymi formatami są tria i duety. Duet z niemieckim saksofonistą Danielem Erdmannem jest najnowszym rozdziałem w jej fascynującej muzycznej biografii.

Poznali się w drugiej połowie lat 90. w słynnej Berlińskiej Szkole Muzycznej im. Hannsa Eislera. On był studentem, ona wizytującym profesorem, uczyła improwizacji. Takase zaprosiła Erdmanna do swojego Sekstetu, w którym grali czołowi muzycy berlińskiej sceny: niemiecki klarnecista basowy Rudi Mahall i australijski perkusista Tony Buck. W 2000 roku Erdmann otrzymał stypendium od Francusko-Niemieckiego Instytutu Kultury i przeniósł się do Paryża, co przerwało ich współpracę. 15 lat później spotkali się przypadkiem na lotnisku w Paryżu i postanowili znów grać razem. Uformowali kwintet Japanic, z którym w 2019 roku nagrali w Budapeszcie dla wytwórni BMC album „Thema Prima”. W okresie pandemii przez kilka miesięcy, raz w tygodniu, w każdą środę występowali na zoomie (on grał u siebie w domu w Reims we Francji, ona w Berlinie). Ich najnowszy album to nagrany w duecie „Isn’t It Romantic” (BMC, 2021). Oboje zostali nagrodzeni tegoroczną Niemiecką Nagrodą Jazzową – ona w kategorii fortepianu i instrumentów klawiszowych, on w kategorii instrumentów dętych.

Aki Takase urodziła się 26 stycznia 1948 roku w Osace, w Japonii. Mając trzy lata zaczęła grać na fortepianie. Studiowała fortepian klasyczny w Tohogakuen Music University w Tokio. Jazzem zainteresowała się jeszcze w latach 60. Jej pierwsze fascynacje to Ornette Coleman, John Coltrane, Charles Mingus. Od 1971 roku regularnie występowała na profesjonalnej scenie. Mając 25 lat zaczęła prowadzić własne zespoły. W 1978 roku po raz pierwszy odwiedziła USA. W Ameryce nawiązała współpracę z takimi artystami jak Lester Bowie, Sheila Jordan, David Liebman, Cecil McBee, Bob Moses czy John Zorn. Jej pierwszy europejski koncert miał miejsce na Jazzfest Berlin w 1981 roku. Od 1987 roku mieszka w Berlinie na stałe. Błyskawicznie stała się jednym z najbardziej znaczących artystów europejskiej sceny jazzowej, występowała na najważniejszych festiwalach. Przez wiele lat współpracowała ze swoim mężem, legendarnym niemieckim koryfeuszem awangardy, pianistą, kompozytorem i bandleaderem Alexem von Schlippenbachem (Berlin Contemporary Jazz Orchestra). W jej orbicie znaleźli się tacy muzycy jak Eugene Chadbourne, Han Bennink, Evan Parker, Paul Lovens, Fred Frith, Tony Oxley i wielu, wielu innych. Takase często występowała w duetach, jej partnerami byli m.in. portugalska wokalistka Maria João (1988 – 1994), francuski klarnecista Louis Sclavis, amerykański saksofonista David Murray. Odbyła trasę z alumnami Coltrane’a – Rashiedem Ali i Reggie’em Workmanem. Założyła septet złożony z muzyków japońskich, komponowała na kwartet smyczkowy, występowała solo (czasem grając na koto, tradycyjnym chińskim instrumencie 17-strunowym przypominającym cytrę). Prezentowała specjalne projekty poświęcone twórczości wielkich artystów z historii jazzu, jak Duke Ellington (1990), Thelonious Monk (1994), Eric Dolphy (1998), W.C. Handy (2002), Fats Waller (2004) i Ornette Coleman (2006). Posiada bogatą dyskografię, uhonorowana została wieloma nagrodami, z których najnowszą i być może najbardziej prestiżową jest przyznana w tym roku Albert-Mangelsdorff Preis Award.

Daniel Erdmann urodził się w 1973 roku w Wolfsburgu w Niemczech. Na saksofonie gra od 10 roku życia, studiował na Akademii Muzycznej im. Hansa Eislera. Nagrywał dla takich wytwórni jak BMC, ENJA, ACT, Label Bleu, Intakt. Koncertuje na całym świecie z takimi artystami jak Vincent Courtois, Carlos Bica, Heinz Sauer, Samuel Rohrer, Henri Texier. W 2014 roku założył własny zespół Daniel Erdmann’s Velvet Revolution (Théo Ceccaldi i Jim Hart). Pierwszy album tej formacji, nagrany dla BMC Records, został uhonorowany Nagrodą Roku Niemieckich Krytyków Echo Jazz. Daniel Erdmann współpracuje również z tancerzem Nicolasem Fayolem i malarzem Jean Michelem Hannecartem.

Krzysztof Herdzin

KRZYSZTOF HERDZIN QUARTET
The Book of Secrets

Krzysztof Herdzin – fortepian
Marek Podkowa – saksofon tenorowy
Robert Kubiszyn – bas
Cezary Konrad – perkusja

Krzysztof Herdzin to prawdziwa instytucja na naszej scenie muzycznej. To człowiek wielu talentów – znakomity kompozytor, aranżer, pianista, producent płytowy, który równie sprawnie porusza się w świecie jazzu, muzyki klasycznej, jak i popu. Choć fortepian jest jego głównym instrumentem, gra także na flecie i saksofonie. Od lat zajmuje czołowe pozycje w rankingu polskich muzyków „Jazz Top” organizowanym przez czasopismo „Jazz Forum”.

Na Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu wystąpi ze swoim projektem „The Book of Secrets”, którego program jest oparty o utwory z wydanej w 2019 r. płyty pod tym samym tytułem. Płyty bardzo ważnej w karierze Herdzina. To już jego dwudziesty album autorski i pierwszy wydany w legendarnej serii polskiego jazzu „Polish Jazz” pod nr 84. Jest to też płyta, której powstanie zbiegło się z kilkoma ważnymi cezurami w jego życiu. Kilka miesięcy po jej wydaniu obchodził 30-lecie pracy twórczej, a także 50-tą rocznicę urodzin. Takie jubileusze skłaniają do przemyśleń nad sprawami fundamentalnymi, ważnymi dla każdego myślącego człowieka – i wokół takich właśnie zagadnień oscyluje muzyka na „The Book Of Secrets”. Mówi o tym wyraźnie sam artysta: „Skomponowałem siedem utworów ułożonych w koncepcyjną opowieść w formie księgi opowiadającej o najważniejszych dla mnie tematach, będących tajemnicami dla każdego wrażliwca zadającego sobie pytania o sens życia, o to kim jesteśmy i po co żyjemy. Człowiek, Narodziny, Wszechświat, Duch, Wiara, Miłość, Czas – to tytuły tych muzycznych rozdziałów, w których zawarłem swoje refleksje, uczucia i autobiograficzne wątki.”

Dzięki talentowi i umiejętnościom twórcy te tak poważne tematy udało się ubrać w bardzo atrakcyjną dla słuchacza szatę dźwiękową. Muzyka stanowi wypadkową jazzowych i klasycznych doświadczeń Hedzina, który zadbał także o piękne, melodyjne tematy, atrakcyjne dla każdego słuchacza. Znajdą w niej coś dla siebie zarówno miłośnicy muzyki ilustracyjnej, impresjonistycznych skal, późnoromantycznego języka dźwiękowego, współczesnego jazzu, jak i brzmienia kojarzonego z niemiecką firmą ECM. Autor podchodził do nagrania tego albumu w sposób wyjątkowy, starając się by było godnym podsumowaniem jego dotychczasowej kariery: „Mam wrażenie, że ‘The Book Of Secrets’ jest najbardziej dojrzałą płytą, jaką do tej pory nagrałem, kontynuacją pewnej myśli artystycznej, której trzymam się konsekwentnie już od wielu lat, od czasu ‘Looking For Balance’. Staram się, aby moje płyty były albumami koncepcyjnymi o przemyślanej narracji.”

Krzysztof Herdzin urodził się w 1970 r. w Bydgoszczy. Jego ojciec, Henryk, był tenorem bydgoskiej opery. Jako pięciolatek rozpoczął naukę gry na fortepianie. W 1993 r. ukończył Akademię Muzyczną im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie Katarzyny Popowej-Zydroń (współautorki sukcesów Rafała Blechacza i Szymona Nehringa). W 2010 r. objął posadę wykładowcy na wydziale jazzu, dyrygentury i edukacji muzycznej w swojej Alma Mater. Obecnie prowadzi własną klasę fortepianu jazzowego. 14 stycznia 2021 r. otrzymał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych.

W latach 90. grał w kwartecie Jana Ptaszyna Wróblewskiego. O jego klasie jako pianisty jazzowego świadczy sześć lat spędzonych w kwartecie Zbigniewa Namysłowskiego – lidera niezwykle wymagającego, tworzącego skomplikowaną i trudną wykonawczo muzykę. Współpracował z takimi artystami jak Maria Schneider, Gregoire Maret, Richard Bona, Gil Goldstein, Gonzalo Rubalcaba, Makoto Ozone, Clarence Penn, Mino Cinelu, Dhafer Youssef, Gary Husband, Vinnie Colaiuta, Branford Marsalis, Eddie Henderson, Rick Margitza czy Jon Lord. Występował w kwartecie Kazimierza Jonkisza, Back To The Bass Mariusza Bogdanowicza, Quintessence Eryka Kulma, kwartecie Wojciecha Staroniewicza czy kwartecie Michała Kulentego.

Z jego usług jako aranżera i producenta płytowego korzystała większość polskich gwiazd piosenki. Przez 10 lat występował w duecie z Edytą Geppert, przez dziewięć lat blisko współpracował z Anną Marią Jopek jako pianista i aranżer. Prowadzi własne trio akustyczne (Herdzin/Kubiszyn/Konrad) i big band, występuje także z recitalami solowymi. Brał udział w nagraniu ponad 200 płyt, w tym 22 autorskich, jest posiadaczem 19 złotych i czterech platynowych płyt zdobytych w roli aranżera.

Stworzył ponad 3000 aranżacji na mniejsze i większe składy instrumentalne. W swoim dorobku kompozytorskim ma kilkadziesiąt tematów jazzowych, piosenek oraz kompozycje współczesne charakteryzujące się neoklasycznym i neoromantycznym podejściem do materii dźwiękowej.
Dyrygował orkiestrami, wśród których znajdują się takie zespoły jak Academy of St. Martin in the Fields, Orchestre National de Belgique, Zhejiang Symphony Orchestra, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Orkiestra Akademii Beethovenovskiej, Sinfonia Iuventus, Capella Bydgostiensis, Orkiestra Kameralna Filharmonii Narodowej, Concerto Avenna, Sinfonietta Cracovia, Sinfonia Viva, Orkiestra Filharmonii w Kaliszu i wiele innych.

Był szefem muzycznym programów telewizyjnych: „Idol”, „Jak oni śpiewają”, „Tata Show”, „Wehikuł czasu Manna i Materny” i szefem artystycznym dziesiątek koncertów telewizyjnych i plenerowych.

Marek Podkowa – znakomity saksofonista, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej AM Katowice, wykładowca na wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Uniwersytetu Rzeszowskiego. Zdobywca nagród, m.in. II miejsca na Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach w 1994. Współpracował z takimi muzykami jak Gordon Haskell, Mike Mainieri, Jim Beard, Victor Bailey, Susan i Martin Weinert, Hans Peter Salentin, Eric Marienthal. Był również członkiem super-grupy Walk Away. Do swoich nagrań i koncertów zapraszali go także twórcy muzyki popularnej tacy jak Kayah, Golec Uorkiestra, Smolik, Edyta Górniak, Justyna Steczkowska, Raz Dwa Trzy, Andrzej Krzywy czy Patrycja Markowska. Prowadził również własny, autorski kwartet.

Grał w orkiestrach pod dyrekcją Adama Sztaby, Zygmunta Kukli, Wiesława Pieregorólki i wielu innych. Ma na swoim koncie także solowe projekty – m.in. album „Feeling The Space Between” z autorskimi kompozycjami z pogranicza muzyki elektronicznej i jazzu. Prowadzi firmę Spot of Arts, w ramach której produkuje utwory, płyty oraz koncerty – m.in. singiel One Day Soon Gordona Haskella, trasę koncertową Erica Marienthala z EmBandem.

Brał udział w nagraniu wielu płyt, występował także w programach telewizyjnych: „Taniec z Gwiazdami”, „Jak oni śpiewają”, „Tylko nas dwoje”, „Jaka to melodia”.

Robert Kubiszyn – jest jednym z najbardziej wszechstronnych i wziętych kontrabasistów oraz gitarzystów basowych w Polsce. Udziela się także jako kompozytor, aranżer, producent muzyczny, realizator nagrań. W jego dyskografii znajduje się ponad 150 albumów. Jego autorski debiut „Before Sunrise” nagrodzono statuetką Fryderyka 2011.

Wielokrotnie występował w zespole Gregoire Mareta podczas międzynarodowych tras koncertowych, obok takich muzyków jak Jeff „Tain” Watts, Clarence Penn, Kendrick Scott, Marcus Baylor, Federico Gonzalez Pena, Jon Cowherd, John Beasley, Bobby Sparks, Christie Dashiell.

W 2019 wziął udział w koncertach z Orkiestrą Filharmonii Szczecińskiej pod batutą Jamesa Buckleya „Tribute To Quincy Jones” dzieląc scenę z Jacobem Collierem, Alfredo Rodriguezem, Pedrito Martinezem oraz z Laurą Mvulą pod kierownictwem Troya Millera. W 2018 roku został zaproszony na trasę koncertową po Japonii z zespołem Makoto Ozone oraz Tokijską Orkiestrą Symfoniczną.

Od 2002 r. współpracuje Anną Marią Jopek biorąc udział w nagraniu jedenastu albumów oraz w wielu koncertach na najważniejszych scenach świata z największymi artystami sceny improwizowanej, takimi jak Pat Metheny, Makoto Ozone, Gonzalo Rubalcaba, Branford Marsalis, Gil Goldstein, Mino Cinelu, Dhafer Youseff, Richard Bona. W 2015 roku Kubiszyn wraz z Anną Marią Jopek stworzyli muzykę do spektaklu Leszka Mądzika „Czas Kobiety” wystawianego w Teatrze Starym w Lublinie, w którym również wspólnie występowali. Zwieńczeniem tej współpracy była płyta wydana w 2017 r. pod tym samym tytułem.

Współpracował z takimi muzykami jak Vinnie Colaiuta, Clarence Penn, Gary Husband, Dean Brown, Adam Pierończyk, Tomasz Stańko, Janusz Muniak, Jarosław Śmietana, Zbigniew Namysłowski, Michał Urbaniak, Ewa Bem, Urszula Dudziak, Mieczysław Szcześniak, Kuba Badach, Cezary Konrad, Grzegorze Turnau, Krzysztof Cugowski, Henryk i Dorota Miśkiewicz, Marek Napiórkowski, Natalia Kukulska.
Produkował wiele albumów – m.in. „On Fire” Michaela „Patchesa” Stewarta z takimi ikonami jazzu jak Kenny Garrett, Raul Midon, George Duke, Paul Jackson Jr czy Poggie Bell. Jest także współproducentem albumów gitarzysty Marka Napiórkowskiego: „NAP”, „Wolno”, „Konkubinap” i „UP”.

Cezary Konrad – perkusista, kompozytor, aranżer, absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie perkusji prof. Stanisława Skoczyńskiego. Wielokrotnie uznawany był przez czytelników pisma „Jazz Forum” za najlepszego polskiego perkusistę jazzowego w rankingu „Jazz Top”.
Pod koniec studiów klasycznych poświęcił się muzyce jazzowej, a pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić w 1989 r. jako współtwórca grupy Central Heating Trio (wraz z pianistą Filipem Wojciechowskim), z którą zajął I miejsce na festiwalu Jazz Juniors ‘90 w Krakowie oraz otrzymał I nagrodę na Festiwalu „Pomorska Jesień Jazzowa – Klucz Do Kariery”. Central Heating Trio było również finalistą międzynarodowych konkursów jazzowych w roku 1990: „IX European Jazz Competition” w Leverkusen/Niemcy i „Europe Jazz Contest” w Belgii.

W roku 1995 nagrał pierwszą płytę jako współautor wraz z gitarzystką Susan Weinert – „Meeting In Krakow”. W 1995 założył Cezary Konrad Quartet, z którym nagrał swoją pierwszą autorską płytę „One Mirror… Many Reflections” (2000). w 2005 roku założył nową grupę Cezary Konrad’ the New Band z Krzysztofem Herdzinem, Pawłem Pańtą i Markiem Podkową. Od roku 2006 Konrad występuje również z koncertami solowymi. Jest cenionym pedagogiem i wykładowcą, prowadzi zajęcia na wielu warsztatach muzycznych w Polsce i krajach Europy.

Intensywnie współpracował z Anną Marią Jopek, a także z takimi zespołami jak Andrzej Kurylewicz Trio czy Włodek Pawlik Trio. Grał również z takimi artystami jak Karrin Allyson, Randy Brecker, Deborah Brown, Mino Cinelu, Gary Guthman, Didier Lockwood, Pat Metheny, Leszek Możdżer, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko.

W swojej karierze zdobył wiele nagród i wyróżnień – m.in. „Mateusza” im. Mateusza Święcickiego przyznanego przez Program III Polskiego Radia oraz tytuł Najlepszego Muzyka Perkusyjnego od roku 2006 do 2009 w kategorii „Perkusista Jazz/Latin/Funk” wg ankiety czytelników czasopisma „Top Drummer”.

Na swoim koncie ma ponad 100 nagranych płyt. Współpracował z Warszawską Grupą Perkusyjną oraz z Polską Orkiestrą Radiową. W roku 2014 płyta „Night In Calisia” Włodka Pawlika nagrana z jego udziałem zdobyła nagrodę Grammy.

Nocny Klub Festiwalowy Calisia One

Witold Janiak

WITOLD JANIAK HAMMOND TRIO

Witold Janiak – organy Hammonda
Błażej Ludwiczuk – gitara
Mirosław Skowroński – perkusja

Witold Janiak jest laureatem Grand Prix Bielskiej Zadymki Jazzowej w Bielsku-Białej (2009), Krokus Jazz Festival, dwukrotnym zdobywcą Grand Prix Jazz Melomani w latach 2009 oraz 2014. W roku 2010 na Konkursie Pianistów i Hammondzistów w Warszawie otrzymał drugą nagrodę. Wydał sześć autorskich płyt (dwie z zespołem Witold Janiak Mainstreet Quartet, dwie z Witold Janiak Trio (m.in. „Cinema Meets Jazz”) oraz jedną w duecie z Adamem Rymarzem (Witold Janiak, Adam Rymarz „Pieśni pasyjne na jazzowo – Stabat Mater Dolorosa”). Jest autorem muzyki do musicalu „Dlaczego Maciek nie poszedł do nieba” łączącej elementy jazzu i muzyki ludowej.

Współpracował z takimi artystami jak Zbigniew Namysłowski, Cezary Konrad, Piotr Baron, Maciej Kądziela, Krzysztof Ścierański, Adam Rymarz, Michał Kobojek oraz Tatiana Okupnik i Monika Brodka. Jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach, obecnie pracuje jako wykładowca fortepianu, harmonii jazzowej i improwizacji w Zakładzie Jazzu Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi.

Błażej Ludwiczuk studiuje obecnie na czwartym roku Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie gitary jazzowej Rafała Sarneckiego. Z równą łatwością odnajduje się w różnych jazzowych nurtach.

Perkusista Mirosław Skowroński jest absolwentem Akademii Jazzu i Muzyki Estradowej w Katowicach. Wykłada na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym w Kaliszu, jest też nauczycielem perkusji w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. H. Melcera w Kaliszu. Kształcił swoje umiejętności pod okiem mistrzów jazzowej perkusji takich jak Adam Buczek, Zbigniew Lewandowski, Krzysztof Przybyłowicz oraz Marcin Jahr. Współpracował z kaliskim Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego, zajmując się oprawą muzyczną kabaretu „Kat”.

Grzegorz Ziółek Quartet

GRZEGORZ ZIÓŁEK QUARTET

Grzegorz Ziółek – fortepian
Marcin Elszkowski – trąbka
Piotr Narajowski – kontrabas
Miłosz Berdzik – perkusja

Zespół powstał z inicjatywy pianisty i kompozytora Grzegorza Ziółka, absolwenta Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach oraz Akademii Muzycznej im. Wojciecha Kilara w Krakowie. Album „New Challenge” (2018), nagrany przez Łukasz Kokoszko Quartet z Ziółkiem w składzie, nominowany był do nagrody Fryderyk w kategorii Fonograficzny Debiut Roku. Pianista współpracował z takimi artystami jak Radek Nowicki, Jerzy Małek, Michał Barański. Występował na najbardziej prestiżowych festiwalach w Europie – m.in. na Umbria Jazz w Perugii, Jazz nad Odrą, Copenhagen Jazz Festival, Warsaw Summer Jazz Days.

Grzegorz Ziółek zaprosił do swojego kwartetu młodych, wyróżniających się muzyków z różnych regionów Polski. Zespół zrobił furorę zwyciężając w 2020 roku w trzech prestiżowych konkursach – zdobył Grand Prix 57. Jazzu nad Odrą, Grand Prix Jazz Juniors, a także Grand Prix Blue Note Poznań Competition.
Każdy z członków kwartetu ma na koncie liczne osiągnięcia, zarówno indywidualne, jak i grupowe oraz występy na prestiżowych festiwalach jazzowych w Polsce i za granicą. Są to studenci i absolwenci takich uczelni jak Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, Akademia Muzyczna w Krakowie czy Berklee College of Music w Bostonie.

AGA DERLAK SEPTET

Aga Derlak – fortepian
Marcin Kaletka – saksofon tenorowy
Wojciech Lichtański – saksofon altowy
Michał Kapczuk – kontrabas
Szymon Madej – perkusja
oraz
Basia Derlak – śpiew
Jerzy Małek – trąbka

Aga Derlak należy do wyróżniających się postaci w gronie młodych polskich pianistów. Jest także utalentowaną flecistką. Jej muzyka charakteryzuje się nieskrępowaną wolnością zarówno stylistycznie, jak i w doborze środków harmonicznych i aranżacyjnych. Inspiruje się jazzem, folklorem latynoamerykańskim, a także muzyką klasyczną. Wykorzystując w różnych proporcjach te składniki, szkicuje historie zaczerpnięte z własnego życia, proponuje muzykę własną, oryginalną i intrygującą.
Aga Derlak Quintet to zespół złożony z czołowych przedstawicieli polskiej sceny jazzowej. Na saksofonie tenorowym zagra Marcin Kaletka, na alcie – Wojciech Lichtański, na kontrabasie Michał Kapczuk, a na perkusji Szymon Madej. Do tego zespołu dołączą znakomici goście – trębacz Jerzy Małek i wokalistka Barbara Derlak. Ta muzyczna konstelacja nagrała album przygotowywany do wydania na początku przyszłego roku. To nowy rozdział w karierze artystki będący podsumowaniem dwu lat muzycznych poszukiwań. Na płycie do jej Kwintetu i zaproszonych gości dołączył także kwartet smyczkowy Messages Quartet. W swoich kompozycjach Aga Derlak łączy inspiracje Szymanowskim, Chopinem, a jednocześnie jazzowe wpływy takich artystów jak Wayne Shorter, Joe Lovano, Kenny Werner czy Danilo Perez. Do instrumentalnych utworów pianistka dopisała w ciągu ostatnich miesięcy wiersze, które stanowią warstwę słowną tego projektu. Wiersze te podejmują wiele ważnych kwestii, takich jak czas, przestrzeń czy rzeczywistość, w której żyjemy.

Aga Derlak w 2017 r. ukończyła Akademię Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, dwa lata później prestiżową Berklee College of Music w Bostonie. W gronie jej nauczycieli byli uznani polscy pianiści, jak Michał Tokaj czy Paweł Tomaszewski. Podczas studiów w Bostonie kształciła się pod okiem samego Danilo Pereza.

Koncertowała w USA, Meksyku, Panamie, Niemczech, Grecji, Wielkiej Brytanii, Turcji, Włoszech, Hiszpanii i Mołdawii. Grała na prestiżowych festiwalach jazzowych w Europie i na innych kontynentach, m.in. na Athens Technopolis Jazz Festival, Ankara Jazz Festival, Xjazz Berlin, Panama Jazz Festival, Edinburgh Jazz Festival, Jazztopad in NY. We wrześniu 2019 wystąpiła ze swoim kwintetem w legendarnym Jazz at Lincoln Center / Dizzy’s Club w Nowym Jorku. Jest laureatką wielu cennych nagród, m.in. nagrody indywidualnej na Zilina Jazz Competition (2016, Słowacja), Czech Contest (2015) oraz Krokus Jazz Festival (2014).

Przez pół roku pracowała w Fundacji Danilo Pereza w Panamie, zachęcając swoich uczniów do odważnego korzystania ze swojej twórczej wolności. Doświadczenie to silnie ukształtowało jej osobowość, cel i misję.

Debiutancka płyta jej tria z Tymonem Trąbczyńskim (kontrabas) i Bartoszem Szablowskim (perkusja) „First Thought” (2015) otrzymała nagrodę Fryderyka Polskiej Akademii Fonograficznej. W 2017 roku ukazała się druga płyta tria Agi Derlak „Healing” (z Szymonem Madejem na perkusji) to bardzo osobista opowieść. Liderka zadbała o odpowiednią przestrzeń, w której wybrzmiewają dźwięki, a także o balans pomiędzy muzyką a ciszą.

Pianistka ma na swoim koncie współpracę z takimi muzykami jak Zbigniew Namysłowski, Andre Hayward, Luciana Souza, Claudio Ragazzi, Mauricio Morales, Patricia Zarate, Grzech Piotrowski, Sabina Meck czy Łukasz Żyta

Legenda naszego jazzu, saksofonista Zbigniew Namysłowski w ten sposób podsumował swoje wrażenia po wysłuchaniu Agi Derlak: „Poznałem ją jako świetną flecistkę, ale na pianie to prawdziwa rewelacja”.

Martin Listabarth (Austria), foto Liu Peng

MARTIN LISTABARTH (Austria)

Martin Listabarth – fortepian solo

Od wielu już lat, dzięki współpracy z Austriackim Forum Kultury, prezentujemy na Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu artystów austriackich. Zespoły z Wiednia i okolic należały zawsze do najmocniejszych punktów naszych festiwali demonstrując profesjonalny warsztat, wysoki poziom i niesztampowe podejście do muzyki.

Tym razem gościć będziemy pianistę Martina Listabartha w solowym programie. W swoich recitalach opowiada on swoje osobiste historie wyłącznie za pomocą fortepianu. Muzycznie zakorzeniony w jazzie, ale nie stroniący od wpływów muzyki klasycznej, podąża swoją indywidualną drogą. Zabiera widzów w ekscytującą, pełną niespodzianek podróż od portu w Hamburgu, przez sklep tytoniowy w Wiedniu, aż po Chiny.

Na kaliskim koncercie usłyszymy utwory, które Listabarth umieścił na swojej najnowszej płycie „Short Stories”. Punktem wyjścia do improwizacji będzie próba znalezienia odpowiedzi na pytania: dlaczego niektóre narracje sprawdzają się szczególnie dobrze? Jak budowane jest napięcie – i jak się je rozładowuje? Co czyni bohaterów interesującymi?

Listabarth zaprezentuje również zupełnie nowe utwory – zwiastuny nadchodzącego albumu „Dedicated”, który ukaże się w marcu 2022 roku.

Pianista dawał liczne koncerty w Austrii, występował także w takich krajach jak Niemcy, Czechy, Słowacja, a nawet Chiny. Swój aktualny program prezentował m.in. w wiedeńskim Musikverein, w klubie jazzowym Porgy & Bess, ORF Radiokulturhaus, a także na festiwalach Jazzbühne Lech, Klavierfestival Hainfeld czy Jazzwerkstatt Graz.

Orrin Evans, fot. Jimmy Katz

Amerykański pianista Orrin Evans wypłynął w połowie lat 90. jako wschodząca gwiazda pokolenia „młodych lwów” Nowego Jorku, a dziś, ćwierć wieku później, cieszy się uznaniem prawdziwego lidera z mocną ręką, o bezkompromisowej postawie.

W swojej dyskografii posiada ponad 25 autorskich płyt. Przyszedł na świat 28 marca 1975 roku w Trenton, w stanie New Jersey. Wychowywał się w Filadelfii, studiował w Rutgers University, brał prywatne lekcje u Kenny’ego Barrona. Zdobywał doświadczenia w zespołach takich muzyków jak Bobby Watson, Ralph Peterson i Duane Eubanks, przez wiele lat był członkiem Mingus Big Bandu. Z pierwszym własnym zespołem zadebiutował w 1994 roku. Trzy lata później podpisał kontrakt z prestiżową wytwórnią Criss Cross Jazz, dla której nagrał całą serię płyt, kilka z nich nominowanych było do nagród Grammy. W gronie jego współpracowników widzimy prawdziwy panteon najbardziej liczących się nazwisk współczesnej sceny jazzowej, czy to w różnych konfiguracjach małego zespołu o nazwie Tarbaby („Tarbaby”, „Ballad Of Sam Langford”,„The End of Fear”, „Back To Basics”), czy to w orkiestrowej formacji pod szyldem Captain BlackBig Band, z którym nagrał rewelacyjne płyty „Captain Black Big Band” (2010), „Mother’s Touch” (2011) , „Presence” (2016), „The Intangible Between” (2019). Orrins znalazł się w blasku reflektorów, gdy w 2017 roku zajął miejsce Ethana Iversona w The Bad Plus, jednym z najgłośniejszych triów fortepianowych dwóch 30 48. Międzynarodowy Festiwal Pianistów Jazzowych 27 listopada (sobota), godz. 18.00ostatnich dekad. The Bad Plus występowali na kaliskim festiwalu w 2007 roku w oryginalnym składzie: Ethan Iverson – p, Reid Anderson – b, Dave King – dr. 10 lat później zagrali na Jazz Jamboree w Warszawie już z Orrinem Evansem przy fortepianie. Orrin nie zagrzał jednak długo miejsca, po trzech latach współpracy opuścił kultową grupę, która działać będzie teraz jako kwartet bez fortepianu, z Benem Monderem na gitarze i Chrisem Speedem na saksofonie. Orrin Evans prowadzić będzie teraz własne zespoły, a ma w zanadrzu całą masę różnych pomysłów. Jego domeną jest jazz akustyczny, zakorzeniony w bluesie, swingu
i muzyce soul, ale oscylujący w kierunku awangardy.

Na perkusji gra w jego triu Mark Whitfield, Jr. Syn słynnego gitarzysty Marka Whitfielda urodził się w marcu 1990 roku na Brooklynie, w Nowym Jorku. Studiował w Berklee College of Music w Bostonie i Manhattan School of Music. W 2013 gościł na płycie Kenny’ego Garretta „Pushing The World Away” (nominacja do Grammy). W 2016 wziął udział w rodzinnej sesji na płycie „Grace”. Długa jest lista liderów, z którymi współpracował: Sean Jones, Christian Scott, Wallace Roney, Kurt Rosenwinkel, Aaron Goldberg, Tia Fuller, Charnett Moffett, Brian Jackson, Nicholas Payton, Chico Freeman, Jeremy Pelt, Tia Fuller, Kurt Rosenwinkel, Chico Freeman, Nicholas Payton i wielu innych. Mark Whitfield Jr. występował już na naszym festiwalu w 2016 roku, z Sekstetem Aminy Figarovej.

Na kontrabasie gra Jonathan M. Michel. Syn haitańskich emigrantów wychowywał się w Connecticut, zdobywał ostrogi w Filadelfii i Nowym Jorku. W 2018 roku nagrał debiutancki album pod własnym nazwiskiem dla firmy Imani Records. Na tej płycie, zatytułowanej „MDR”, grają razem z nim perkusista Jeremy Dutton, wibrafonista Joel Ross oraz gościnnie Josh Lawrence na trąbce, śpiewa Melanie Charles.

Kuba Banaszek Quartet

KUBA BANASZEK QUARTET

Kuba Banaszek – fortepian
Marcin Konieczkowicz – saksofon altowy
Tymon Trąbczyński – kontrabas
Max Olszewski – perkusja

Kwartet pianisty Kuby Banaszka wypłynął na szerokie wody w 2019 r. zdobywając Grand Prix Konkursu na Indywidualność Jazzową w ramach 55. Jazzu nad Odrą we Wrocławiu. Dodatkowo zespół zdobył wtedy nagrodę specjalną, ufundowaną przez czasopismo „Jazz Forum”. Triumfował również w kilku innych konkursach. Wywalczył I nagrodę na V Blue Note Poznań Competition, I nagrodę na XXI Przeglądzie Młodych Zespołów Jazzowych i Bluesowych w Gdyni, II nagrodę na Jazz Juniors 2020 w Krakowie, II nagrodę na konkursie w ramach RCK Pro Jazz Festiwal w Kołobrzegu. Członkowie grupy zdobywali liczne nagrody indywidualne.

W 2020 roku ukazał się debiutancki album Kwartetu „Band Of Brothers”. Na tym krążku znalazło się siedem autorskich utworów lidera oraz standard Cole’a Portera All of You.

Kuba Banaszek ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie fortepianu jazzowego dra hab. Joachima Mencla, miał też okazję zdobywać doświadczenie przy współpracy z takimi muzykami jak Grzegorz Nagórski, Dominik Wania czy Piotr Wyleżoł. Ponadto jest absolwentem Zespołu Szkół Muzycznych w Radomiu. W 2018 roku był jednym z prelegentów Międzynarodowej Konferencji Jazz XXI zorganizowanej w Akademii Muzycznej w Krakowie. Temat jego prezentacji to „Kompozycja i aranżacja – w poszukiwaniu własnej wizji klasycznego tria jazzowego”.

Po raz pierwszy pokazał się szerszej publiczności na IX Przeglądzie Młodych Wykonawców Muzyki Jazzowej – Novum Jazz Festival 2016, gdzie zdobył pierwszą nagrodę. Ten sukces był impulsem do utworzenia autorskiego zespołu.

Kuba Banaszek został także wyróżniony na School & Jazz Festival w Lubaczowie (2013), a także na Azoty Jazz Contest w Tarnowie (2013). Jest zdobywcą III nagrody na II Festiwalu Improwizacji i Interpretacji Jazzowej „Jazz na Wsi” (Chodów, 2013). Występował na II Festiwalu Kontrolowanym w Radomiu (2014) z repertuarem złożonym ze swoich kompozycji inspirowanych muzyką ludową. W 2018 roku otrzymał indywidualne wyróżnienie podczas XVII Krokus Jazz Festiwal w Jeleniej Górze. W 2020 roku został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu Młoda Polska.

RGG

Łukasz Ojdana – fortepian
Maciej Garbowski – kontrabas
Krzysztof Gradziuk – perkusja

Trio RGG świętuje w tym roku 20-lecie swojej działalności. To już niemal instytucja na naszej scenie jazzowej. Ich upór i konsekwencja w kontynuowaniu swojej drogi twórczej są tym bardziej warte podkreślenia, że nigdy nie poszli na skróty, nie dali się skusić artystycznemu konformizmowi. Tworzenie jest dla nich formą spełnienia artystycznego. Są zespołem nie tylko na scenie, ale także w życiu prywatnym. „Robimy to, co czujemy. I przez to, że idziemy swoją drogą, powstawanie nowych pomysłów, motywów, czy miniaturek jest spójne. Spędzamy ze sobą czas, słuchamy muzyki, inspirujemy się, podpowiadamy sobie różne rzeczy. To powoduje, że jesteśmy w zgodzie ze sobą, a potem powstają koncepcyjne albumy. Problemem większości zespołów jest to, że muszą myśleć o swojej koncepcji, robić burzę mózgów albo lider zastanawia się nad tym, jaką płytę nagrać. To świadczy o tym, że tak naprawdę nie ma zespołu. A my jesteśmy razem i wspólnie tworzymy pomysły. Nie musimy nawet o tym rozmawiać.”

Jubileusz uczcili wydaną w tym roku płytą o tajemniczym tytule „Mysterious Monuments On The Moon”. To album podsumowujący wiele wątków z całej kariery Tria – jednocześnie swobodnie improwizowany i zwarty, o czytelnej koncepcji muzycznej. Takie połączenie możliwe jest tylko w przypadku muzyków doskonale się rozumiejących, którzy komunikują się na granicy telepatii. Głównym tematem płyty, który także ewokuje jej atmosferę, jest tajemnica kosmosu, zagadka jego niezmierzonych przestrzeni i naszego w nim miejsca. Punktem wyjścia są tu odkryte na ciemnej stronie Księżyca tajemnicze monumenty, ale w tę ideę wpisuje się także temat Moonray Artie’ego Shawa, oryginalna kompozycja Planet Lem inspirowana postacią naszego słynnego pisarza SF, a nawet Vexations Erika Satie – oczywiście wszystko przefiltrowane przez wrażliwość muzyków RGG. Podczas koncertu można spodziewać się luźnych nawiązań do nowego albumu, choć pamiętać należy, że to muzyka opierająca się na improwizacji, więc za każdym razem brzmi inaczej.

Trio RGG zadebiutowało w 2003 roku płytą „Scandinavia”, której nagranie było nagrodą za wygrany konkurs Bielskiej Zadymki Jazzowej, a sam krążek został dołączony do pisma „Jazz Forum”. Nazwa grupy to inicjały muzyków tworzących jego pierwotny skład – Przemysław Raminiak, Maciej Garbowski, Krzysztof Gradziuk.

Trzy lata później ukazał się album „Straight Story” inspirowany filmem Davida Lyncha „Prosta historia” będący jednocześnie ich własnym, oryginalnym nawiązaniem do amerykańskiej tradycji jazzowej. Z dużym oddźwiękiem w środowisku jazzowym spotkała się kolejna płyta „Unfinished Story: Remembering Kosz”, dla której inspiracją była postać i muzyka wybitnego, ociemniałego pianisty Mieczysława Kosza. Kolejne albumy „True Story In Two Acts” (2009) i „One” (2011) ugruntowały pozycję RGG jako jednego z najciekawszych zespołów polskiej sceny muzyki improwizowanej.

I wtedy nastąpiło trzęsienie ziemi – w 2012 r. odszedł pianista Przemysław Raminiak. Grupa jednak przetrwała kryzys, na miejsce Raminiaka przyszedł Łukasz Ojdana i w tym składzie ukazał się już rok później album „Szymanowski”, stworzony pod wpływem muzyki naszego wielkiego kompozytora. Na tej płycie mocno zaznaczony jest także wątek polskiej muzyki ludowej bliski zarówno Szymanowskiemu, jak i Ojdanie. Ważnym wydarzeniem w karierze RGG był album „Memento” (2019) wydany w pomnikowej serii naszego jazzu „Polish Jazz” pod nr 81.

Istotnym wątkiem działalności Tria jest współpraca z polskimi i europejskimi luminarzami muzyki improwizowanej. Warto tu wymienić albumy: „Live@Alchemia” – nagrany z brytyjskim saksofonistą Evanem Parkerem, „RAFA” – rejestracja koncertu z festiwalu Jazz Jantar z saksofonistą, również Brytyjczykiem Trevorem Wattsem, oraz „City Of Gardens”, na którym muzykom RGG towarzyszyli fiński trębacz Verneri Pohjola i szwajcarski puzonista Samuel Blaser. Wystąpili także na płycie „Breathing” naszej wokalistki Anny Gadt. Ważnym rozdziałem muzycznej biografii tria RGG była dwuletnia (2016-2018) współpraca z legendą polskiego jazzu – Tomaszem Stańką.

Zespół RGG zdobył wiele nagród, m.in. I nagrodę na Jazz Meetings w Sieradzu w 2002 roku, Grand Prix na Zadymce Jazzowej w Bielsku-Białej w 2003, II nagrodę i nagrodę publiczności na 27. Festiwalu Jazzowym w Getxo (Hiszpania) w 2003, „Klucz do kariery” na Pomorskiej Jesieni Jazzowej 2003, II nagrodę na Krokus Jazz Festival w Jeleniej Górze w 2004 roku.

RGG

Łukasz Ojdana – jak sam lubi się określać „słowiański pianista jazzowy i kompozytor”. W 2016 roku ukończył studia w Instytucie Jazzu Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W latach 2018-2020 był wykładowcą na tej samej uczelni. Występował w Polsce, Niemczech, Islandii, Holandii, Turcji, Rosji, na Węgrzech, w Koreii Południowej, Kazachstanie, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Czechach. Współpracował z takimi artystami jak Tomasz Stańko, Zbigniew Namysłowski, Evan Parker, Samuel Blaser, Verneri Pohjola, Trevor Watts.

W swojej muzycznej biografii otrzymał m.in. Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Nominację do Nagrody Fryderyk w kategorii Jazzowy Debiut Roku za album solowy „Kurpian Songs & Meditations” (2020).

Maciej Garbowski – odebrał gruntowne wykształcenie muzyczne tak w dziedzinie jazzowej, jak i klasycznej. W 2004 roku ukończył wydział jazzowy, a rok później wydział klasyczny Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie kontrabasu. Na tej uczelni pracuje od 2007 r. jako wykładowca, uczy również w Instytucie Instrumentalistyki Jazzowej Akademii Muzycznej w Łodzi.

W latach 2002 – 2005 był członkiem Orkiestry Kameralnej Aukso pod dyrekcją Marka Mosia. Grał w zespole Tomasza Stańki New Balladyna Quartet. Współpracuje z takimi artystami jak Maciej Obara, Anna Gadt, Piotr Schmidt, Piotr Damasiewicz, Marcin Hałat czy Pablo Held. Jego dokonania muzyczne były wielokrotnie nagradzane m.in pierwszą nagrodą na Zadymce Jazzowej w 2003 (w składzie RGG) i 2007 (wraz z Maciej Obara Trio), drugą nagrodą oraz Nagrodą Publiczności XXVII Internacionale Festival de Jazz w Getxo 2003 (z RGG), Kluczem do Kariery na Pomerania Jazz Festival 2003 roku. Jest laureatem III miejsca na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Krzysztofa Komedy 2003 za kompozycję „In Him We Trust”. Nagrany w 2013 r. jego debiutancki album autorski „Elements” został nominowany do nagrody Fryderyka.

Jest inicjatorem powstania IMP (International Musical Project) – platformy muzycznej i wydawniczej, której działania obejmują nie tylko jazz, ale także muzykę improwizowaną oraz obszary na styku muzycznych dziedzin. Należy także do międzynarodowych platform twórczych Jazz Plays Europe oraz Take Five Europe.

Krzysztof Gradziuk – jest jednym z najoryginalniejszych perkusistów jazzowych w Polsce, kompozytorem i pedagogiem. Absolwent Instytutu Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. W 2003 roku był stypendystą Hohschule für Musik und Theater w Lipsku (Niemcy), w 2004 roku brał udział w Summer Jazz Workshop w Louisville (USA) w klasie Johna Rileya i Steve’a Davisa. W 2004 otrzymał stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Oprócz tria RGG związany jest z takimi zespołami jak Maciej Obara Quartet, Anna Gadt Quartet, Maciej Fortuna Trio, Daniel Popiałkiewicz Quartet, Leszek Kułakowski Trio, Piotr Schmidt Quartet. Prowadzi klasę perkusji w Instytucie Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach, na Wydziale Jazzu Państwowych Szkół Muzycznych II st. im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Policealnym Studium Jazzowym im. Henryka Majewskiego w Warszawie.

Tania Giannouli (Grecja), fot. Yiannis Soulis

Grecka pianistka i kompozytorka należy do najwspanialszych artystów współczesnej europejskiej sceny jazzowej, a jej najnowsze trio o niezwykłym instrumentarium zbiera entuzjastyczne recenzje. Tania Giannouli (rocznik 1977) z wyróżnieniem ukończyła Konserwatorium w Atenach, gdzie studiowała na kierunku fortepianu klasycznego oraz teorii muzyki i kompozycji. W swojej twórczości kreuje oryginalny świat dźwięków czerpiąc inspiracje z różnych tradycji Wschodu i Zachodu, przekraczając granice stylów i gatunków. Jak napisał jeden z krytyków – jej liryczna, natchniona muzyka zaprasza słuchacza do „snu o wieczności”. Swoje zainteresowania Tania lokuje w projektach interdyscyplinarnych, łączących muzykę z obrazem, tekstem i językiem, w filmach dokumentalnych, które prezentuje na międzynarodowych festiwalach, a także w galeriach i muzeach. Współpracuje z artystami wideo i filmowcami, jak Istvan Horkay i Marcantonio Lunardi.

Jej kompozycje wykonywały Camerata / Armonia Atenea String Orchestra, Dissonart Ensemble, Athens Youth Orchestra i Galaxy String Quartet. Tania występowała solo i z różnymi zespołami na festiwalach w Niemczech, Holandii, Belgii, Austrii, Hiszpanii, Turcji, Włoszech, Słowenii, Rumunii, Grecji. Festiwale: Jazzfest Berlin, Madrid International Jazz Festival, Enjoy Jazz Festival, Ars Musica, November Music, Jazzahead! Sensację wzbudził jej udział w koncercie „634 minuty wewnątrz wulkanu”, podczas którego razem z 14 innymi muzykami improwizowała przez ponad 10 godzin wewnątrz krateru aktywnego wulkanu na wyspie Nisyros. W maju 2021 roku została nominowana do Niemieckiej Nagrody Jazzowej w kategorii fortepianu. Grecka pianistka zwróciła na siebie uwagę międzynarodowej krytyki serią płyt zrealizowanych w Nowej Zelandii dla wytwórni Rattle Records. W 2012 wydała album „Forest Stories”, na którym jej partnerem w duecie jest portugalski saksofonista Paul Chagas. Prawdziwy rozgłos przyniósł jej nagrany w kwintecie album „Transcendence”. Kolejna płyta to „Rewa”, na której towarzyszą jej grający na tradycyjnych maoryskich instrumentach ngā taonga pūoro Nowozelandczyk Rob Thorne oraz odpowiedzialny za elektroniczne beaty Steve Garden. Najnowszy projekt to „In Fading Light”, album nagrany przez greckie trio goszczące na naszym festiwalu. Na trąbce gra Andreas Polyzogopoulos (ur. 1981), na arabskiej lirze oud Kyriakos Tapakis (ur. 1977). Niedawny koncert tego tria na niemieckim Enjoy Jazz Festival tak opisał na swoim blogu Henning Bolte (krytyk i artysta grafik, którego gościmy teraz w Kaliszu): „Giannouli opiera się wyłącznie na własnych kompozycjach, które prowadzą słuchacza przez odśrodkową ekspansję, przyśpieszane biegniki, ostinata, labiryntowe wycieczki, ujmującą melancholię, a wszystko ujęte w rytmiczno-melodyjne sploty, dynamiczny przepływ, grę światłocieni i oscylujących barw… Hipnotyzujące brzmienie tria uderzyło publiczność tworząc katarktyczny efekt”.

Helen Sung, foto Joseph Boggess

HELEN SUNG QUARTET (USA)
+ ATOM STRING QUARTET

Helen Sung Quartet
Helen Sung – fortepian
John Ellis – saksofon tenorowy i sopranowy, flet
Vicente Archer – kontrabas
Obed Calvaire – perkusja

Atom String Quartet
Dawid Lubowicz – skrzypce
Mateusz Smoczyński – skrzypce
Michał Zaborski – altówka
Krzysztof Lenczowski – wiolonczela

Ten specjalny koncert to nie tylko zwieńczenie, ale i sensacja tegorocznego festiwalu w Kaliszu – europejska premiera najnowszego projektu wybitnej amerykańskiej pianistki i kompozytorki. Helen Sung powraca na kaliską scenę po 12 latach. Po raz pierwszy wystąpiła na naszej scenie w 2009 roku, grając w trio (w sekcji Lonnie Plaxico – b, E.J. Stickland – dr). Tym razem zaprezentuje „kwartet podwójny” w programie z najnowszej, wydanej w tym roku płyty „Quartet+”, na której połączyły swe siły jej własny jazzowy kwartet oraz klasyczny smyczkowy Harlem Quartet. Jego miejsce zajmie w Kaliszu nasz eksportowy Atom String Quartet. Na taki podwójny skład Helen Sung rozpisała aranżacje utworów skomponowanych przez wybitne artystki jazzowe: Geri Allen („Feed the Fire”), Mary Lou Williams („Mary’s Waltz”), Marian McPartland („Melancholy Mood”), Toshiko Akiyoshi („Long Yellow Road”), Carla Bley („Wrong Key Donkey”). Dorzuciła też m.in. kilka własnych utworów.

Zainteresowania muzyką klasyczną objawiły się w jej repertuarze już wcześniej, m.in. w ekscytującym dialogu między współczesnym jazzem a 19-wiecznym romantyzmem na płycie z 2007 roku „Sungbird (After Albéniz)”. Tytułowy utwór został powtórzony na „Quartet+”.

Helen Sung, foto Joseph Boggess

Helen Sung, amerykańska artystka pochodzenia chińskiego, urodziła się w Houston w Teksasie. Studiowała muzykę klasyczną (fortepian i skrzypce) na Uniwersytecie Teksasu w Austin. Podczas studiów zainteresowała się jazzem, który od tamtego czasu pochłonął ją prawie całkowicie. Była półfinalistką Konkursu im. Theloniousa Monka w Waszyngtonie w 1999 roku. Ukończyła Thelonious Monk Institute of Jazz Performance (obecnie Instytut Herbie’ego Hancocka). Podczas dwuletnich kursów odbyła tournée po Indiach i Tajlandii z Hancockiem i Wayne’em Shorterem. W 2007 roku zwyciężyła w Konkursie Pianistów Jazzowych im. Mary Lou Williams. Występowała na całym świecie. Była gwiazdą najważniejszych festiwali amerykańskich – Newport, Monterey, SF Jazz. Koncertowała w Carnegie Hall. Swój projekt „NuGenerations” prezentowała jako Ambasadorka Jazzu Departamentu Stanu – w Szanghaju, Pekinie, Sydney, Londynie. W Polsce pojawiła się po raz pierwszy w 2011 roku na Jazzie nad Odrą grając w sekcji Baritone Saxophone Band, tego samego roku wystąpiła z własnym triem na Festiwalu Pianistów Jazzowych w Kaliszu, w 2012 z zespołem perkusistki Terri Lyne Carrington The Mosaic Project na BMW Jazz Club w Teatrze Wielkim w Warszawie. Współpracowała z takimi luminarzami jak Clark Terry, Wayne Shorter, Ron Carter, Wynton Marsalis, Regina Carter, Terri Lyne Carrington i Cecile McLorin Salvant. Helen Sung jest cenioną pedagożką: wykładała w Berklee College of Music, Juilliard School, Columbia University. Jest tegoroczną stypendystką Guggenheima. W ramach stypendium przygotowuje m.in. wieloczęściową kompozycję na big band, którą ma ukończyć w 2022 roku.

Na płycie „Quartet+” amerykańskiej pianistce towarzyszą: saksofonista John Ellis, basista David Wong i perkusista Kendrick Scott. W jej jazzowym kwartecie z tego składu zagra u nas John Ellis, obowiązki sekcji rytmicznej przejmą wybitni sidemani: Vincente Archer i Obed Calvaire.

John Ellis to jeden z czołowych saksofonistów tenorowych Nowego Jorku. Ma w swoim dorobku kilkanaście płyt nagranych pod własnym nazwiskiem i ponad 150 płyt w roli sidemana z takimi artystami jak Charlie Hunter, Robert Glasper, Darcy James Argue, Kendrick Scott Oracle, Dr. Lonnie Smith i Sting. Zajął drugiej miejsce w Thelonious Monk Saxophone Competition w 2002.

Vincente Archer – jeden z najbardziej poszukiwanych basistów swojego pokolenia, także gitarzysta i kompozytor, mieszka w Woodstock, w stanie Nowy Jork, studiował w New England Conservatory of Music i na Northeastern University w Bostonie. Uprawia rozmaite gatunki muzyczne, od folku do jazzu i hip-hopu. Ma już na swoich koncie ponad 150 płyt. Długa jest lista muzyków, z którymi współpracował: Donald Harrison, Pat Metheny, Norah Jones, Common, Terence Blanchard, Mary J. Blige, Freddie Hubbard, Mingus Big Band, Wynton Marsalis, Amos Lee, Kenny Garrett, Willie Nelson, Robert Glasper, Nicholas Payton.

Perkusista haitańskiego pochodzenia Obed Calvaire urodził się w Miami, USA. Jest absolwentem Manhattan School of Music (2005). Koncertował i nagrywał z takimi muzykami jak Wynton Marsalis, Seal, Eddie Palmieri, Vanessa Williams, Dave Holland, David Foster, Mary J. Blige, Stefon Harris, Kurt Rosenwinkel, Peter Cincotti, Yellowjackets, Joshua Redman, Steve Turre, Lizz Wright, John Scofield, Dave Holland, Monty Alexander, Mike Stern. Grał z najznakomitszymi orkiestrami jazzowymi: Village Vanguard Orchestra, Metropole Orchestra, Clayton Brothers, Mingus Big Band, Roy Hargrove Big Band, Bob Mintzer Big Band, Jazz at Lincoln Center Orchestra.

Atom String Quartet , foto Zosia Zija & Jacek Pióro

Atom String Quartet
Tez zespół to ewenement nie tylko na scenie polskiej, ale także światowej. Z jednej strony reprezentuje najbardziej uświęcony tradycją skład klasycznej grupy kameralnej – kwartetu smyczkowego (dwoje skrzypiec, altówka i wiolonczela). Z drugiej zaś – swoje możliwości brzmieniowe wykorzystuje w tworzeniu i wykonywaniu muzyki improwizowanej inspirowanej jazzem, polskim folklorem, world music, a także muzyką współczesną i klasyczną. W swojej praktyce wykonawczej przecierali nowe szlaki poszukując własnych rozwiązań brzmieniowych i formalnych. Każdy z członków tego zespołu jest gruntownie wykształconym wirtuozem i improwizatorem, a jednocześnie razem stanowią zgrany i doskonale ze sobą współpracujący kolektyw. Jakby tego było mało, są również świetnymi kompozytorami, każdy z nich ma własną, udaną karierę solową znaczoną autorskimi płytami docenianymi przez krytykę i słuchaczy. Ich koncerty są elektryzującymi widowiskami i spotykają się z żywiołową reakcją publiczności.

Atom String Quartet założyli w 2010 roku w Warszawie skrzypkowie Dawid Lubowicz i Mateusz Smoczyński, altowiolista Michał Zaborski i wiolonczelista Krzysztof Lenczowski. Już rok później zdobyli Grand Prix na prestiżowym konkursie Bielskiej Zadymki Jazzowej. Ten triumf stał się trampoliną do niekończącego się pasma polskich i międzynarodowych sukcesów tych młodych muzyków.

Dotąd ukazało się pięć autorskich albumów Kwartetu. Pierwsze dwa („Fade In”, 2011 i „Places”, 2012) otrzymały najbardziej prestiżową nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego – Fryderyk. Ich trzeci krążek „AtomSphere” (2015) zawiera głównie kompozycje członków Kwartetu, ale także Witolda Lutosławskiego i wybitnego, przedwcześnie zmarłego skrzypka jazzowego Zbigniewa Seiferta. W muzyce na tej płycie słychać także silne wpływy polskiego folkloru – szczególnie z rejonu Podhala. Album był nominowany do nagrody Fryderyk 2016. Muzyka Seiferta zdominowała ich kolejny album „Seifert” (2017), który podobnie jak poprzedni nominowany był do nagrody Fryderyka. Ostatnia, jak dotąd, płyta „Penderecki” ukazała się w 2019 roku i znalazły się na niej kompozycje Krzysztofa Pendereckiego opracowane przez muzyków Atom String Quartet na improwizujący kwartet smyczkowy.

W 2021 roku ukazał się album „Karłowicz Recomposed” nagrany wspólnie ze Szczecin Philharmonic Wind Quartet – zespołem solistów tejże instytucji. Płyta zawiera pieśni Karłowicza zaaranżowane na improwizujący kwartet smyczkowy i kwartet dęty drewniany.

Muzycy Kwartetu są regularnie zapraszani do udziału w sesjach nagraniowych innych muzyków, współpracują z czołówką polskich i zagranicznych artystów oraz orkiestr. Wśród ich muzycznych partnerów są tacy artyści i zespoły jak Branford Marsalis, Bobby McFerrin, Gil Goldstein, Vladislav „Adzik” Sendecki, Mino Cinelu, Paolo Fresu, Leszek Możdżer, Lars Danielsson, Zohar Fresco, Jerzy Maksymiuk, André Ochodlo, Urszula Dudziak, Anna Maria Jopek, Marek Moś, Natalia Kukulska, Kayah, Aga Zaryan, Krzesimir Dębski, Adam Sztaba, Grzech Piotrowski, Krzysztof Herdzin, Andrzej Smolik, Orkiestra AUKSO, NFM Orkiestra Leopoldinum, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia czy Orkiestra Góralska Sebastiana Karpiela-Bułecki.

Zespół regularnie zajmuje czołowe miejsca w plebiscycie „Jazz Top” czytelników „Jazz Forum” w kategorii Najlepszy Zespół Akustyczny.