Spotkanie autorskie Hani Buch z Supermolami Bibliotecznymi

Bohaterowie debiutanckiej książki Hani Buch zatytułowanej Orka w wannie marnowali wodę bez zastanowienia. Pewnego dnia w łazience ich mieszkania przy ul. Turkusowej 4 pojawił się niezapowiedziany gość, waleń, a wraz z nim pojawił się problem: jak wziąć kąpiel? Nowakowie usiłowali na wszelkie sposoby przywrócić orce wolność, a sobie dostęp do wanny. Kiedy wydawało się, że sprawę załatwiono i orka trafiła do oceanu – zwierzę ponownie znalazło się w ich domu. Rodzice bezradnie rozłożyli ręce. Dopiero dziecku – małej Ali, orka zdradziła sekret, dlaczego uparcie powraca do wanny: otóż ludzie marnują wodę, przez co ubywa jej w morzu, a zwierzęta nie mogą pływać w płytkim i zanieczyszczonym zbiorniku.

Poruszające wyznanie osobliwego gościa – dzięki pośrednictwu małej dziewczynki, zdolnej do odebrania tego apelu – dało dorosłym do myślenia i zmobilizowało ich do działania. Co postanowili zrobić, aby orka mogła wrócić do domu? „Wszyscy zgodnie zakręcili kurki. Zadbali o ścieki, uszczelnili rurki”.

Taki temat pojawił się w debiutanckiej książce Hani Buch (właściwie Hanny Buch-Kupczyk) z miłości autorki do zwierząt, a także z przekonania, że proekologicznych nawyków i odpowiedzialności za otoczenie należy uczyć już najmłodsze dzieci. Hania Buch rozumie to doskonale, jest lekarką weterynarii specjalizującą się w stomatologii i dermatologii koni; hipiatria to zresztą nie tylko jej profesja, ale i największa pasja – obok literatury i malarstwa. Z połączenia wszystkich tych fascynacji zaczęła się przygoda z książką dla dzieci. Autorka odważnie mówi o zagrożonym dobrostanie zwierząt i szkodliwej ingerencji człowieka w środowisko naturalne, ale dostrzega też nadzieję dla przyrody w mądrości i wrażliwości najmłodszych.

„Orka w wannie” jest nie tylko mądrze napisana, ale i pięknie zilustrowana przez autorkę. Tytułowa orka przedstawiona jest realistyczną kreską, w odróżnieniu od ludzi, którzy tu właśnie, o ironio, przypominają postaci z bajek. To ciekawy zabieg, dzięki któremu młody czytelnik z szacunkiem postrzega zwierzęcego bohatera – i jego problemy. A na ile poważnie należy traktować te problemy, niech świadczą patronaty takich organizacji jak The Icelandic Orca Project /https://www.icelandic-orcas.com/, The Whale Sanctuary Project /https://whalesanctuaryproject.org/ czy Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Poznaniu https://www.wfosgw.poznan.pl/.

Mądra opowieść, która odwołuje się do empatii i wyobraźni dzieci, jest świetnym wsparciem w proekologicznym wychowaniu, jednak i rodzicom może dać do myślenia, skoro – jak czytamy na okładce – „ta książka przedstawi Wam powody, dla których nie warto marnować WODY”. Historia wołającego o pomoc zwierzęcia porusza czytelnika mocniej niż nawet najlepiej przeprowadzone lekcje w szkole czy pogadanki w przedszkolu.

Rabunkowa gospodarka człowieka uderza nie tylko w zwierzęta żyjące w morzach i ocenach, nasze działania są równie tragiczne w skutkach dla innych stworzeń, stąd pomysł pisarki na kolejną książkę. Tym razem poznajemy losy mieszkańca dżungli, przesympatycznego kolibra Frruna, i jego ptasiej rodziny, którym z pomocą, podobnie jak orce, przychodzi dziecko. „Myślałam, że wszelkie nadzieje już prysły, lecz dzieci miewają genialne pomysły”, mówi narratorka, kiedy mały Tymek powstrzymuje wyniszczające działania dorosłych, a proste rozwiązania, które im podsuwa, okazują się skutecznym ratunkiem dla ptaków i ich siedlisk. Mały błękit to kolejna „historia, co nadzieję budzi na wspólny dom zwierząt i ludzi”.

Podobnie jak poprzednią, i tę książkę autorka zilustrowała sama, zainspirowana tym razem podróżą na Dominikanę i możliwością obserwacji zachowań kolibrów. Mały błękit zamyka „domko-poradnik”, czyli prosta instrukcja, „jak urządzić ptasie mieszkanie w swoim ogrodzie”. Publikację rekomendują m.in. takie organizacje, jak BirdLife International http://www.birdlife.org/ czy Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków https://otop.org.pl/.

Los zwierząt jest dla Hani Buch priorytetem, jako wolontariuszka opiekunka koni i lekarka weterynarii – pomaga zwierzętom i leczy je, jako pisarka dla dzieci i malarka – edukuje i uwrażliwia młodych czytelników.

Jeżeli chcecie poznać tę fascynującą osobę, dołączcie do Supermoli Bibliotecznych.

Ze względu na ograniczoną ilość miejsc, potwierdźcie telefonicznie chęć wzięcia udziału w spotkaniu: 62 75 304 92