Rusza 48. Międzynarodowy Festiwal Pianistów Jazzowych. Kaliszanie spotkali się z kompozytorem Włodzimierzem Nahornym

Spotkanie w sali studio w Centrum Kultury i Sztuki w Kaliszu zatytułowane „Jego Portret”, poprowadził redaktor Jan Cegiełka. Tytuł spotkania nawiązuje do ballady skomponowanej przez artystę. 

Włodzimierz Andrzej Nahorny – polski muzyk jazzowy, pianista, saksofonista, flecista, kompozytor, aranżer i profesor.

Kariera

Nahorny przeszedł wszystkie stopnie muzycznej edukacji, uzyskując absolutorium w klasie klarnetu sopockiej PWSM. W 2009 doktoryzował się na Akademii Muzycznej w Gdańsku w dyscyplinie instrumentalistyka na podstawie dysertacji Twórczość Chopina jako źródło inspiracji w muzyce jazzowej (promotorka – Regina Strokosz-Michalak). W 2012 otrzymał tytuł profesora sztuk muzycznych. W 2016 doktorat napisany pod kierunkiem Nahornego obronił Sławek Jaskułke.

Już w okresie studiów w 1959 stworzył swój pierwszy kwartet Little Four. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął współpracę z zespołem North Coast Combo oraz – jako klarnecista – z zespołem jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band. Występował też w orkiestrze gdańskiej Filharmonii Bałtyckiej.

W 1962 wystąpił po raz pierwszy na Jazz Jamboree i to w roli solisty – saksofonisty altowego w big bandzie Jana Tomaszewskiego. Na tej imprezie pojawiał się prawie przez 15 lat (prezentując się w różnych – głównie Andrzeja Trzaskowskiego – zespołach w latach 1962–1977). Autorskie trio zaprezentował w 1965 na festiwalu Jazz nad Odrą. W 1967 na Festiwalu Jazzowym w Wiedniu otrzymał I nagrodę indywidualną oraz medal, który wręczył mu Duke Ellington. Współpracował z Bim Bomem.

Nahorny sięgał po rozmaite muzyczne tworzywo: raz komponując balladę „Jej portret”, z drugiej strony realizował się w jazzowych zespołach Andrzeja Kurylewicza, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego, Jana Ptaszyna Wróblewskiego i Janusza Muniaka. Bywał też muzykiem rockowej grupy Breakout (nagrał z nimi dwie płyty), towarzyszył wokalistom – Mariannie Wróblewskiej, Łucji Prus, grupie Novi Singers oraz łączył jazz z muzyką poważną. Sporym sukcesem stały się jego jazzowe interpretacje cyklu „Mity” Karola Szymanowskiego.

Nahorny jest muzykiem wszechstronnym, zapraszanym do nagrań i koncertów innych twórców (np. orkiestr radiowych, zespołów Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego). Swoich sił próbował także jako kompozytor muzyki filmowej i teatralnej. Spod jego pióra wyszły znane tematy jazzowe i popularne piosenki.

Współcześnie nagrał serię płyt „Fantazja Polska” z jazzową interpretacją twórczości Karola Szymanowskiego („Mity”, 1997), Fryderyka Chopina („Nahorny-Chopin. Fantazja polska”, 2000) i Mieczysława Karłowicza („Nahorny gra Karłowicza”, 2000). Obecnie jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Gdańsku na kierunku Jazz i Muzyka Estradowa.

23 marca 2003 Opera Bałtycka wystawiła premierę baletu „Fantazja Polska”.