#KaliszKobiet - Barbara Marszel

Urodziła się 2 stycznia 1929 r. w Kaliszu jako córka Bronisława Marszla oraz Czesławy z Goczałkowskich. Ojciec Barbary był handlowcem i współwłaścicielem fabryki cukierków przy ul. Częstochowskiej, którą prowadził wraz z Franciszkiem Fuchsem. Barbara była absolwentką słynnego kaliskiego Gimnazjum im. Anny Jagiellonki. Studiowała na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie w 1951 r.

Była dwukrotnie zamężna: po raz pierwszy z Joachimem Lamżą (zm. 1977), aktorem, z którym miała syna, również Joachima (ur. 1951), popularnego aktora sceny i filmu; po rozwodzie z Lamżą wyszła w 1958 r. za Jana Wilczka (ur. 1916), wiceministra kultury i sztuki w latach pięćdziesiątych.

Po ukończeniu studiów związała się ze stołecznymi teatrami - Syreną (1950-53), Ludowym (1953-55 i 1965-77), Polskim (1955-58) oraz Współczesnym (1959-62). Zagrała m. in. Marynę w „Horsztyńskim” J. Słowackiego, Celię w „Młynie” Lope de Vegi, Gabrielę w „Rozbitkach” J. Blizińskiego, Czarną Damę w „Czarnej Damie” z sonetów G. B. Shawa, Karolkę w „Ten nieznajomy” J. Krzysztonia, Dorotę w „Poskromieniu złośnicy” W. Szekspira, Panią Falkowską w „Lelewelu” S. Wyspiańskiego, Betty w „Operze za trzy grosze” B. Brechta, Annę Andriejewną w „Rewizorze” M. Gogola.

W 1958 roku związała się z Telewizją Polską. Była jedną z pierwszych spikerek w dziejach tej instytucji (obok Marii Krzyżanowskiej). Występowała także w Teatrze Telewizji, m. in. w „Żabusi” G. Zapolskiej, „Tapczyku i Żolce” S. Zielińskiego, „Miesiącu na wsi” I. Turgieniewa, „Kollokacji” J. Korzeniowskiego oraz w telewizyjnym Teatrze Sensacji.

W 1947 roku wystąpiła w drugoplanowej roli w „Jasnych łanach” E. Cękalskiego, pierwszym powojennym polskim filmie o tematyce współczesnej. W 1953 roku zagrała główną rolę Bronki w sensacyjnym dramacie S. Urbanowicza „Pościg”. Później kolejno wystąpiła w drugoplanowych rolach w filmach: „Dziewczyna z dobrego domu” (1962) A. Bohdziewicza, „Między brzegami” (1962) W. Lesiewicza, „Gra” (1968) J. Kawalerowicza oraz w serialach TVP „Czterdziestolatek”, odc. 21. „Smuga cienia, czyli pierwsze poważne ostrzeżenie” (1977) J. Gruzy i „Pięć dni z życia emeryta”, odc. 3 „Wigilia” (1984) E. Dziewońskiego.

Współpracowała także ze Studiem Opracowań Filmów w Warszawie, gdzie pod okiem czołowych reżyserów stworzyła wiele niezapomnianych kreacji w dubbingu. Największą popularność przyniosła jej rola dubbingowa Betty w amerykańskim serialu animowanym dla dzieci „Jaskiniowcy” (The Flinstons) z wersji z lat 70. XX wieku.

Prawdziwą popularność przyniosły jednak aktorce estrada i radio, przede wszystkim rola niesfornej uczennicy w słynnym "Podwieczorku przy mikrofonie" (wspólnie z Reną Rolską i Kazimierzem Brusikiewiczem). W 1977 r. zakończyła karierę zawodową, w 1979 r. otrzymała Złoty Krzyż Zasługi.

Zmarła 10 stycznia 1988 roku w Warszawie, została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim.