Dziennik Minotaura 2020. Wystawa Andrzeja Bednarczyka w Tarasinie

Czy istnieje coś takiego jak skończona całość, czy funkcjonują tylko zlepki fragmentów? Czym jest labirynt i czy posiada jakieś granice? Czy poza jego granicami istnieje jeszcze jakiś świat? Czy sami wyznaczamy i określamy granice świata? Jeśli tak, to czy jego krawędzie są jedynie symboliczne, umowne? Czy możliwe jest wyjście z labiryntu, w którego korytarzach i na skrzyżowaniach zalega nieskończona ilość węzłów gordyjskich, uplecionych z cytatów? Czy w labiryncie działa jeszcze czas i czy ma on znaczenie dla 8 miliardów Tezeuszów? Co widzi oko Minotaura i czy przez jego źrenicę jesteśmy gotowi spojrzeć na świat? Co w nim zobaczymy?

Zjawisko przegęszczenia informacyjnego generuje szeregi pytań. Stało się ono obiektem przemyśleń i artystycznych przetworzeń dla autora naszej kolejnej wystawy. Za jego przyczyną przestrzeń Kalisza, dzień po dniu, aż do momentu wernisażu, będzie gęstniała od narracji w stylistyce wielkiego komiksu. Na miejskich billboardach, słupach informacyjnych oraz na przystankach autobusowych w ramach projektu „Postój ze sztuką”, będzie można czytać „DZIENNIK MINOTAURA 2020” Andrzeja Bednarczyka. Wszystkie znaki z miejskiego labiryntu prowadzić będą do Galerii, w której zbudowana instalacja pozwoli w pełni odczuć totalność i równoważność powiązań oraz stanie się miejscem rozmowy wszystkich ze wszystkimi…

Na wernisaż wystawy oraz spotkanie z autorem zapraszamy w czwartek 13 lutego 2020 roku o godzinie 19:00. Spotkanie z autorem rozpocznie się o godz. 20:00.

Andrzej Bednarczyk
„Dziennik Minotaura 2020”

Mitologiczna figura labiryntu składa się z wejścia, wielu zwodniczych korytarzy, żyjącego tam Minotaura, polującego nań Tezeusza i kłębka wskazującej drogę nici Ariadny. Przestrzeń jest ciemna, pusta i wypełniona martwą ciszą. Tylko niekiedy spadająca kropla zakłóci tę martwotę. Zadanie jest proste. Wejść, zabić Minotaura, a potem odnaleźć drogę powrotną na zewnątrz.

Figura labiryntu od wieków była sposobem na opisanie perypetii człowieka zagubionego w świecie, cywilizacji i kulturze, starającego się odnaleźć własną ścieżkę i podejmującego trudne decyzje na rozstajach życiowych dróg.
Taki obraz uznałem jednak za zupełnie nieprzystający do doświadczanej przeze mnie codzienności.

W moim świecie labirynt, jak globalna pajęczyna, pokrywa całą przestrzeń. Nie ma wejścia ani wyjścia, gdyż nie istnieje już żadna przestrzeń poza nim. Wszyscy się w nim rodzimy i każdy umrze w jednym z zatęchłych zaułków. Powstał labirynt, o niepoliczalnych korytarzach i rozdrożach. Żadne miejsce nie jest szczególne. Nie istnieje jeden skarb, choć wszyscy dążą do jego zdobycia. Zasiedlony jest przez osiem miliardów Minotaurów i Tezeuszów, a każdy z nich snuje swoją jedynozbawczą nić Ariadny, na każdym więc z rozdroży kłębią się kołtuny tysięcznych nici, pośród których nie sposób rozpoznać własnej. Nic nie jest jedynie sobą. Jest też trochę czymś innym. Nic nie zdarza się po raz pierwszy, lecz w uwikłaniu z tym co już było. Żyjemy w splątaniu. Każda fraza cytuje, albo małpuje inne frazy. Wszystko się powtarza ale nigdy dokładnie tak samo. Obranie tego a nie innego kierunku drogi nie ma żadnego znaczenia.
Mój labirynt jest wypełniony mieszkańcami i ich sprawami. Wszyscy tutaj są powiązani ze wszystkimi siecią referencji, zależności, wspólnych lub wzajemnie się wykluczających historii, poglądów, planów. Wszystko jest uwikłane we wszystko. Wszystko jest echem echa. Nie istnieje jedna miara, która mogłaby opisać całość, jedynie w formie lokalnej i doraźnej konwencji. Każda jest zapętlona, nie istnieją więc ani bezwzględne krawędzie miejsca, ani chwili. Są one mozolnie klecone przez każdego z mieszkańców na rzecz złudnego poczucia porządku ustanawianego na podstawie kołtunów nici Ariadny o których nie wiemy, na ile są nasze, a na ile cudze. Wszyscy rozmawiają ze wszystkimi. Każde wyszeptane słowo ma globalny zasięg – rozchodzi się po miliardowych korytarzach, miliardowymi echami i powraca do mówiącego w wypoczwarzonej formie pomówienia. Nikt nie mówi własnymi słowami. Każde ze słów ciągnie za sobą niezliczone tunele zapożyczeń i kontekstów. Ich znaczenie trzeba pertraktować. Zanim fraza dotrze do odbiorcy i zostanie uzgodnione jej znaczenie, zmienia się konstelacja odniesień. Dlatego wszystko może znaczyć cokolwiek. Każdy jest samotny mimo, że żyje w tłumie.
Zadomowiłem się w labiryncie i prowadzę dziennik tego poplątanego życia, chociaż nie wiem po co.

Andrzej Bednarczyk

Artysta i dydaktyk. Profesor dr hab. sztuk plastycznych, pracuje na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, współzałożyciel zespołu „Platforma Badań Artystycznych” którego celem jest łączenie sztuk pięknych z nauką. Pełnił funkcję redaktora naczelnego periodyku „Zeszyty Malarstwa ASP”. Członek Stowarzyszenia Międzynarodowe Teriennale Grafiki w Krakowie oraz Związku Literatów Polskich. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP oraz Pollock-Krasner Foundation w Nowym Jorku. Uprawia sztukę transmedialną. Jego prace były prezentowane na ponad pięćdziesięciu wystawach indywidualnych i ponad dwustu wystawach zbiorowych w dwudziestu dziewięciu krajach i znajdują się w zbiorach: The Library of Congress, Waszyngton; British Library, Londyn; Biblioteka Jagiellońska, Kraków; Narodni Galerie, Praga; SMTG, Kraków; Art & Business Club, Poznań; Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko; Muzeum Sztuki Książki, Łódź; Musashino Art University Museum & Library, Tokio; Oxygen – Biennial Foundation, Gyor (Węgry); Kolekcja Medzinarodne Bienale Drevorez a Drevoryt, Statna Galeria, Bańska Bystrzyca (Słowacja); Biblioteka Stanford University (USA); The Polish Museum of America, Chicago; Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław; Kulczyk Foundation Collection, Poznań; Kolekcja Fundacji Signum, Poznań, Centrum Kultury i Sztuki w Koninie oraz w zbiorach prywatnych. Stale współpracuje z ABC Gallery w Poznaniu. Autor tekstów o sztuce, między innymi: Aspekty przestrzenności, według Św. Tomasza z Akwinu: interpretacja artystyczna, w: Idee i myśliciele – filozofia współczesna a tradycja; Twórczość jako: pytanie, odpowiadanie, porządkowanie, w: Proces twórczy – teoretyczne aspekty eksperymentu estetycznego; The schape of graphic art, w: Imprint 2010 journal of the current state of printmaking; Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla braku doskonałości, w: Zeszyty Naukowo-Artystyczne.