28. LA STRADA – Tradycja a nowoczesność! Dzień trzeci [zdjęcia]

Główny Rynek – godz. 17.00 – 21.45

Małe Mi – „KSIĘŻYC`owe OPOWIEŚCI”

Wędrowny Teatr Lalek

Każdy z nas jest Kosmicznym Podróżnikiem.
Od najmłodszych lat otacza nas Kosmos naszego domu, podwórka, przedszkola, szkoły i jeszcze ten wysoko nad naszymi głowami – Przeogromny Wszechświat – który wyłania się gwieździstą nocą.
W naszej codziennej Kosmicznej Podróży, wciąż zadajemy sobie pytania: dlaczego, po co, jak, skąd? Czym jest mądrość, miłość, wolność, czy warto być dobrym, jak być szczęśliwym?

W spektaklu „KSIĘŻYC’owe OPOWIEŚCI” przedstawiamy pięć pięknych historii filozoficznych zaczerpniętych z różnych kultur. Jest tu bajka afrykańska, żydowska, dwie opowieści zaczerpnięte z mitologii indiańskiej i historia z dalekiego Nepalu. Każda zilustrowana przepiękną scenografią i lalkami autorstwa Katarzyny Samosiej, zadaje uniwersalne pytania i jednocześnie w mądry, zabawny, ciepły, przystępny
dla najmłodszych widzów sposób – odpowiada na nie.

Postacią łączącą wszystkie historie jest Luna, Selene, Sahar, Moon, Czandryma,
Miesiąc…tak, tak – nasz Księżyc, który:
od Świtu Świata Ziemię okrąża,
patrzy na nas z góry,
chowa się w studni na samym dnie,
siada na gałęzi, na parapecie,
na szczycie palmy i na meczecie.
Uszy nastawia, oczy wypatruje,
historie ciekawe w kieszenie pakuje.
A gdy do domu ze świata wraca,
to na swym Tronie Księżycowym siada.
Wszystkie gwiazdy zlatują wnet,
na aksamicie nieba siadają
Księżycowych Opowieści słuchają

ZAPRASZAMY W KOSMICZNĄ PODRÓŻ DO NIEZWYKŁEGO ŚWIATA KSIĘŻYC`owych OPOWIEŚCI…

https://www.facebook.com/TeatrMaleMi

Teatr na Walizkach – „Beczka śmiechu”

komediowy spektakl uliczny

Spektakl uliczny, który nawiązuje do tradycji nowoczesnej rosyjskiej clownady, cyrku oraz estrady. Jak sugeruje już sam tytuł, przedstawienie stanowi mieszankę brawurowych komediowych pomysłów. Tytułowa beczka to miejsce, z którego aktorzy wyciągają mnóstwo gagów czy codziennych, ale w nie codziennym celu używanych, rekwizytów.

Spektakl ma przewrotną fabułę: zarówno widzowie stają się aktorami jak i sami aktorzy – widzami.  Żywiołowa akcja toczy się tutaj w rytm jazdy na monocyklu, parodii akrobatyki oraz tresury dzikich zwierząt (które okażą się nimi wcale nie być), czy wyczynów hipnotyzera. Sentymentalny akcent wnosi do przedstawienia epizod z marionetką, zakochaną w osobie z publiczności. Ponieważ jej uczucie nie spotyka się z wzajemnością, marionetka umiera. Aby mogła znów funkcjonować potrzebuje pomocy…

To dynamiczny oraz lekki spektakl z wyjątkowym poczuciem humoru. Spektakl uliczny, który otrzymał Główną Nagrodę na Festiwalu Teatrów Plenerowych w Białej Podlaskiej w 2006r.

Teatr Na Walizkach powstał w 2005 roku. Założony został przez trójkę aktorów: Annę Went, Łukasza Jędrzejczaka oraz Olega Yemceva – rosyjskiego komika i mima. Na przestrzeni minionych lat teatr współpracował z wieloma aktorami z różnych części swiata, czego wynikiem jest charakter dzisiejszych przedstawień. Są one bowiem rozumiane przez wszystkich niezależnie od wieku i narodowości. Inspiracją teatru są filmy z okresu kina niemego (Charlie Chaplin, Buster Keaton), rosyjska nowoczesna clownada, teatr improwizacji, teatr lalek czy pantomima. Twórczość Teatru Na Walizkach, to przede wszystkim komedie mieszczące się w konwencji teatru ulicznego, teatru improwizacji, visual comedy, cyrk. Nasze korzenie wywodzą się z pantomimy, ale nasze zainteresowania i inspiracje wykraczają daleko szerzej poza sztukę mimu.

http://www.teatrnawalizkach.pl/

Teatr Falkshow – „Falkoshow. Iluzja Marionetki”

widowisko muzyczne / estrada marionetkowa

Jak bardzo dokładnie marionetka jest w stanie oddać charakterystyczne ruchy światowych gwiazd estrady? Jest to możliwe tak idealnie, iż urzeczeni ruchem lalek na niciach widzowie nie odczuwają upływu czasu!  Wielcy świata muzyki spotykają się w jednym miejscu: Michael Jackson, Tina Turner, Elvis Presley i … – poruszają się w rytm przebojów dzięki zręcznej animacji Krzysztofa Falkowskiego. Iluzja pochłania! W widowisko wplecione są warsztaty na temat teatru marionetkowego.

Krzysiek Falkowski – twórca Teatru Falkoshow, jest absolwentem Akademii Teatralnej w Warszawie, Wydziału Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku. W latach 1999 – 2009 aktor Teatru Groteska w Krakowie. Zagrał w kilkudziesięciu spektaklach m. in. „Tristan i Izolda”, „Pinokio”, „Czarnoksiężnik z Archipelagu”, „Przygody Odyseusza”, „Księga Dobrej Nadziei”, „Antygona”. Wielokrotnie pełnił rolę asystenta reżysera. Specjalizuje się w animacji marionetek. Jest autorem ruchu scenicznego do wielu spektakli teatralnych. Zrealizował marionetkowy performance pt. „Podglądać znanych” prezentowany w sezonie letnim na Rynku Głównym w Krakowie.

Jest twórcą spektaklu „Bajka o Szewczyku”, a w 2006 roku zadebiutował jako reżyser spektaklem „O Babie, Rybaku i Złotej Rybce”. W 2008 roku otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest autorem marionetkowego widowiska „FalkoShow. Iluzja marionetki”, zrealizowanym przy pomocy finansowej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, z którym zaproszony został m. in. na rozdanie nagród brytyjskiego przemysłu fonograficznego Brit Awards 2009 w Londynie.  Twórca TEATRU ANIMACJI FALKOSHOW, Szanowni Państwo! Zapraszam do zapoznania się z ofertą i obejrzenia spektakli!

http://zaulekanimacji.pl/teatr-falkoshow/

Teatr Ka – „Huśtawka”

turecki teatr cienia Karagöz

Karagöz zarabia na życie huśtając ludzi na huśtawce. Jego klientami są przeróżne indywidua zamieszkujące dawny Stambuł. Są wśród nich: miotający się między niebem a ziemią schizofrenik, kobieta szukająca mocnych wrażeń, opiumista na wiecznym odlocie, bardzo niegrzeczny karzeł, słuchający cmentarnych ballad bandyta oraz mówiący zagadkami Żyd. Tak proste zajęcie jak huśtanie huśtawki okazuje się więc nie lada wyzwaniem dla Karagöza, który zachowaniem nie odbiega od normy, jaką wyznaczają jego klienci. To wszystko sprawia, że absurd goni absurd, uciekając przed absurdem.

Teatr cieni Karagöz to jeden z rodzajów tradycyjnego tureckiego ludowego teatru. Karagöz to także imię występującej w nim głównej postaci. Rozwój teatru cieni w Turcji przypada na okres od XV do XVIII wieku; na tereny Azji Mniejszej trafił wraz z przybyciem ze Wschodu ludów tureckich, które przejęły tę formę teatru z Chin. Na początku głównym miejscem przedstawień był pałac sułtana, z czasem teatr cieni stał się także rozrywką mieszczan…

http://teatrka.com/

Teatr Ewolucji Cienia – „Fin Amor”

spektakl kostiumowy„Fin amor” czyli „miłość dworna” – to wzorzec miłości, jaki został stworzony przez literaturę XII wieku, później, w dobie romantyzmu został utrwalony,  a dziś, jak nam się wydaje, może nie w pełni uświadomiony, żyje w każdym z nas.

Nawiązując do tego wzorca, a także czerpiąc inspiracje z dziejów Tristana i Izoldy stworzyliśmy pełną baśniowego klimatu opowieść o miłości. Jej fabuła wiedzie nas od irracjonalnego, pierwszego impulsu zakochania, przez trudną drogę sprostania kodeksowi rycerskiemu, walkę z pokusami, aż do zwieńczenia trudów i wyrzeczeń. Chociaż jednak akcja jest  bezpośrednio zanurzona w średniowieczu, to dzięki alegorii i symbolice ukrytej w spektaklu sprawiliśmy, że historia naszej pary bohaterów stała się opowieścią o miłości w ogóle, poza granicami Czasu i zmieniających się epok. Bo któż będąc zakochanym uświadamia sobie siły sprawcze, bądź przewiduje drogi rozwoju prawdziwego uczucia? Czyż Miłość nie zaskakuje nas znienacka? Czy mamy na nią jakikolwiek wpływ? I czym w ogóle jest miłość: ubóstwieniem kochanej osoby, pożądaniem, ofiarą z samego siebie, a może wzrostem duchowym pozwalającym stać się godnym tego wielkiego uczucia?

Ukazując bohaterów na osi odwiecznej opozycji: eros – agape stawiamy fundamentalne pytanie czy prawdziwa miłość to DĄŻENIE czy SPEŁNIENIE?

Liczymy, że nasz spektakl nie tylko pobudzi widzów do stawiania pytań, ale i do szukania odpowiedzi, zaś tym mniej dociekliwym pozostawi przynajmniej odrobinę wzruszeń.

reżyseria, muzyka – Wioletta Dadej

scenariusz, scenografia – Sławomir Dadej

TEATR EWOLUCJI CIENIA z Poznania istnieje od 2008r. Jego założycielami są Wioletta i Sławomir Dadej,  specjalizujący się w nurcie teatru fizycznego i w nurcie teatru plastycznego.  Ich przedstawienia charakteryzuje swoista poetyka obrazu, ilustracyjna muzyka i dzianie się w sferze międzyludzkiej przy użyciu minimum rekwizytów i scenografii. W spektaklach nacisk jest położony na człowieka, stąd cechuje ich asceza scenograficzna, przy jednoczesnej dużej dynamice scen opartych na rytmie i ekspresji aktorów.

W swoich produkcjach artyści dotykają tematów uniwersalnych jak: miłość ,  śmierć, władza,  nienawiść, religia, wolność i zniewolenie. Twórcy zastanawiają się nad  rozumieniem tych tematów oraz ich ewolucją w perspektywie historycznej. Tym co łączy  wszystkie spektakle jest  duży ładunek emocjonalny, przy jednoczesnym dbaniu o estetykę, dynamikę i walory intelektualne. Jak artyści sami mówią: ”Chcemy dać widzom szansę aby coś przeżyli i coś przemyśleli, a po reakcjach widzów sądzimy, że nam się to udaje”.

Teatr prezentuje swoje spektakle w kraju i za granicą na międzynarodowych festiwalach teatralnych.  Za każdym razem ich spektakle są doskonale odbierane przez publiczność plenerową i to zarówno tą wyrobioną, jak i przypadkową. Sekretem sukcesu jest bowiem sposób konstrukcji przedstawienia – jak mówi reżyser: „Nasze spektakle można czytać fabularnie zatrzymując się na powierzchni opowiadanej historii, jednak dla tych bardziej dociekliwych jest dużo więcej bodźców niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Staramy się aby każdy spektakl miał swoje <<drugie dno>>, lub  przynajmniej stawiał pytania, na które odpowiedzi nie są oczywiste”.

http://fundacjawtn.org/

Plac CKiS – godz. 22.00 – 23.30

Teatr Akt – „Fantomy”

spektakl plenerowy

Nowy spektakl plenerowy Teatru Akt inspirowany tekstem „Solaris” Stanisława Lema. Teatr Akt jedynie dotyka powieści, w żadnym razie nie opowiada jej, tworzy własną wariację teatralną opartą na motywach, ideach, a przede wszystkim obrazach snujących się w dziele. Wydobywa z niej przestrzenie kryjące się między słowami. Podchodzi do tematu z dystansem i lekkością.

Fabuła powieści prowadzona jest na dwóch równoległych poziomach: romantycznej historii miłosnej oraz opowieści filozoficznej w obliczu spotkania z Nieznanym, czyli myślącym Oceanem. W obu wypadkach, relacji międzyludzkich i międzygatunkowych, człowiek wykazuje brak umiejętności nawiązania prawdziwego kontaktu. Wciąż aktualny i pobudzający wyobraźnię temat podróży kosmicznych, spotkań i prób nawiązania kontaktu z Obcymi połączony jest tu z rozważaniami nad kondycją człowieka, jego lękami oraz problemami w relacjach z drugim człowiekiem.

„Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko (…). Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie wszystko, a nasza gotowość okazuje się pozą. Nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jego granic (…). Nie potrzeba nam innych światów. Potrzeba nam luster. Nie wiemy, co począć z innymi światami. Wystarczy ten jeden, a już się nim dławimy”. Stanisław Lem, „Solaris”.

Teatr Akt wniósł do spektaklu wiele nowych pomysłów inscenizacyjnych, zbiorowe sceny teatru ruchu z oryginalnym wykorzystaniem prostych rekwizytów, taniec i akrobacje na maszcie chińskim, sugestywne projekcje video,  muzykę z nowoczesnym, przestrzennym brzmieniem wykonywaną na żywo.

Występują: Karolina Banaszek, Agnieszka Musiałowicz, Marek Kowalski, Krzysztof Skarżyński, Tomasz Musiałowicz, Maciej Czarski, Antoni Borodziuk

Scenariusz, reżyseria – Agnieszka i Tomasz Musiałowicz

Muzyka – Dominik Strycharski

Współpraca scenograficzna – Roman Woźniak

Współpraca plastyczna – Anna Rudzińska

Projekcje – Jakub Musiałowicz, Maciej Białek, Szymon Cieślak.

Realizacja światła – Adam Sztorc

Projekt współfinansowany przez m. st. Warszawa

http://www.teatrakt.pl/